Joyce Mansour – ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΑΣΠΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ» (1965)

Joyce Mansour – ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΑΣΠΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ» (1965)

νείς δεν ακούει κανείς δεν ακούει κα

Άγρια σαν αστραπή άλογα της Ευρώπης

Χάος από τσακισμένα μέλη

Κινούμενοι τοίχοι

Ήλιοι

Ματωμένα λιθόστρωτα σφεντονισμένα από τυφλά χέρια

Στη μαγιονέζα

Στη  λάσπη

Σε βόθρο φιλικά ανοικτό

Σε όλα εκείνα που έχουν ένα όνομα και δεν μπορούν να φανερωθούν

Η αραβική μου φύτρα ριγεί σε κάθε βήμα της σάρκας

Υποταγμένη

Ικανή να περιμένει πολύ την υπόσχεση μιας θλιβερής ιστιοφορίας

Χαιρετίστε φίλοι μου το θάνατο τους καρπούς τις διαλύσεις του

Δεν υπάρχει καμιά (μόνο γι’ αυτόν) απαγορευμένη ζώνη

Στην πυρκαγιά του ερωτικού πάθους

Ύστερα

Για μια φορά η νύχτα που πέφτει

Η νύχτα η νύχτα η καταιγίδα

Ξαναγυρνώ στα νιάτα μου

Πικρή επίκληση λυγμού

Ελάτε γυναίκες με τα ερεθισμένα στήθη

Ν’ ακούσετε σιωπηλές την κραυγή της οχιάς

Και να βυθομετρήσετε μαζί μου τη χαμηλή κόκκινη ομίχλη

Που δίνει ξαφνικά πνοή στη φωνή του φίλου

Δροσερό το ποτάμι γύρω από το κορμί του

Το πουκάμισό του κυματίζει λευκό σαν το τέλος μιας κουβέντας

ξεχάστε στην κουκούλα τις σκέψεις σας

τα ξεροχυσίματά σας, τα γρήγορα μποτίνια σας

Μια φασαρία ταρακουνάει τα χόρτα

Κι ο άνθρωπος βουλιάζει στα υγρά

 μτφρ.: Τάσος Κόρφης

εκδ. ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ, 1982

 


© Assimina