֍

 "Τώρα που το ξέρουμε πια πως ο γύρος του κόσμου είναι δυνατός
και σε ογδόντα ημέρες, να μην τα εκατοστήσεις. Εβδομήντα εννιά
πρωίες να έχεις στο νού σου, και παράδωσε στον τελευταίο των
γλάρων. Πέταξε τώρα τις χάρτινες θάλασσες και τη μαγνητική
πυξίδα. Να κρατηθείς απ' τ' αστέρι που θα πηδήσει έξω μόλις θα
σηκωθείς.
.............Παραδέξου το βλέμμα σου."





 θα μπορούσε να είναι γενέθλια ευχή
είναι απόσπασμα από το: Έρως
όποιος το δει, ας μπει στον κόπο να το ψάξει
ολόκληρο και ποιου είναι
εγώ το χαρίζω στον εαυτό μου, σήμερα


© Assimina

Ντόροθυ Πάρκερ, Ποιήματα (νέο)

ανανεωμένη κι επαυξημένη

δίγλωσση ψηφιακή έκδοση 

σε δωρεάν διανομή

πατώντας στην εικόνα

Ντόροθυ Πάρκερ, Ποιήματα, μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου

μια επιλογή εξηνταπέντε ποιημάτων 
της αμερικανίδας Ντόροθι Πάρκερ
μεταφρασμένα στα ελληνικά 
από την Ασημίνα Λαμπράκου,
τα οποία, η φαντασία της μεταφράστριας 
είδε να απλώνονται σε έξι ενότητες
σαν ένα είδος ποιητικού θεατρικού μονολόγου.

© Assimina

I Shall Come Back, Ντόροθι Πάρκερ

 Θα επιστρέψω

Χωρίς να καυχιέμαι θα επιστρέφω
Θρήνος του ανέμου, του κοιμητηρίου αρματωσιά·
Αλλά, τρέμοντας, από τη ψυχρή αιωνιότητα ξεφεύγω –
Μια ήπια εντελώς και μπερδεμένη μικρή σκιά.
Το μεσονύχτι πένθιμη δεν θα κάνω επιδρομή,
Μα απαλά θα έρθω όπου είχα επιθυμήσει να ’μαι
Στο λυκόφως του Απρίλη την ατραγούδιστη φωνή
Και, εγώ όχι εσύ, θα είμαι αυτός που θα φοβάμαι.

Που απ’ τα υπέροχα των νεκρών ονειροπολήματα,
                                                                 παράξενο αυτό
Σε σένα, που περισσότερο με πλήγωσες, γυρνώ.
Πιθανά στη κεφαλή σου πάνω, το χέρι μου μη νοιώθεις,
Ένα αδέξιο και νέο τόσο, φάντασμα θα είμαι.
Κι ίσως, να μη ξέρεις πως βρίσκομαι κοντά–
Κι αυτό αγαπητέ, θα σπάσει τη στοιχειωμένη μου καρδιά.

                                             μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου


© Assimina

Να ψηλαφείς την απουσία μου, Νότης Γέροντας

[αποσπάσματα]



Το κορμί της
Μια πέτρα
Αδιείσδυτη

---

Το κορμί σου είναι βροχή

Κάθε φορά που έφευγα
Κρατούσα τα άδεια χέρια μου
Και οι λεμονιές στο δρόμο
Ήταν γεμάτες καρπό

---

Τι θαύμα να ξυπνώ κόσμε ημέρα -- με λίγο φως
Να πιάνομαι και να ουσιάζομαι υστερικά
Καθώς η μαμά μου άνοιγε τα παντζούρια μηχανικά
Καθώς η μάνα μου έλεγεν την ώρα σαν τραγούδι.

---

Και εσύ πήρες
Αυτή την έκφραση
Μόνης πλέον

Σχεδόν φοβόσουν
Μη χαθεί ο πόνος

---

Σιωπή είπε το πουλί στο κλαδί
Και το κλαδί είπε στο πουλί σιωπή

---

Χθες κιόλας δοκίμασες τον ήλιο με τα χείλη σου
Κι είδες που το σκοτάδι που έκρυβε σε τύφλωνε

---

Γι' αυτό μοιάζουμε
Γι' αυτό νομίζεις πως εσύ κι εγώ ακολουθιόμαστε
Ψάχνουμε τα ίδια θύματα
Σ' όλο τον κόσμο υπάρχουν δύο όμοια
Δίδυμα
Άγνωστα

Ένα για σένα
                              Εγώ
Ένα για μένα
                              Εσύ

---



© Assimina

The Apple Tree, Ντόροθι Πάρκερ

 The Apple Tree

When first we saw the apple tree
The boughs were dark and straight,
But never grief to give had we,
Though Spring delayed so late.
When last I came away from there
The boughs were heavy hung,
But little grief had I to spare
For Summer, perished young

Η μηλιά

Όταν για πρώτη φορά είδαμε τη μηλιά
Τα κλαδιά ήταν ίσια και θλιβερά,
Μα ποτέ δεν είχαμε να δώσουμε λύπη αψιά,
Παρόλο που βραδυπορούσε η άνοιξη έτσι αργά.
Στη τελευταία μου από κει φυγή
Τα κλαδιά κρέμονταν βαριά,
Μα είχα να διαθέσω μια λύπη μικρή
Γιατί νέα πέθαινε η καλοκαιριά.

 μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου



ΜΗΛΙΑ e-lesson 1-21 σελίδες


© Assimina

Ο Παθιασμένος Φροϋδικός στον Έρωτά του, Ντόροθι Πάρκερ

 (αναδημοσίευση από τις Staxtes)

 Ο Παθιασμένος Φροϋδικός στον Έρωτά του, Ντόροθι Πάρκερ
μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου

Στα έργα της η Πάρκερ, συχνά χρησιμοποιούσε λέξεις οι οποίες αποδίδονταν με διπλό νόημα/ερμηνεία. Αυτό δημιουργεί μπελάδες στην απόδοση κυρίως των ποιημάτων όπου ο λόγος είναι σύντομος κι έτσι οφείλει ίσως να αποδοθεί. Σε κάποιο από τα ποιήματά της για παράδειγμα, συνάντησα μια έκφραση που απέδωσα με τρεις έννοιες: φεγγαρένιος, φεγγαρόπληκτος, φεγγαρόλουστος. Η κάθε μια έδινε μια διαφορετική διάσταση στον στίχο. Επέλεξα από τις τρεις το: φεγγαρένιος, ώσπου η ίδια έκφραση ανακάλυψα, πως, στην slang, σήμαινε κάποιον που δείχνοντας γυμνό τον πισινό του, χλευάζει. Η τέταρτη διάσταση του στίχου, ήταν κι η πιο ταιριαστή στον υπαινικτικό λόγο της Πάρκερ. Χαλούσε όμως το ποίημα στα ελληνικά… Αποφάσισα τότε να δίνω σε κάθε ανάλογη περίπτωση που αντιλαμβανόμουν, τον ίδιο στίχο σε όλες τις εκφάνσεις απόδοσης που ήμουν σε θέση να «βλέπω».

Στο «The Passionate Freudian To His Love» αντιμετώπισα με μικρότερη ένταση τα ίδια στην απόδοση της λέξης Jung στον τελευταίο στίχο: «We’ll always be Jung together.». Θα μπορούσε να είναι το γερμανικό: νέος ή μια πλάγια δυσνόητη αναφορά στον γιατρό και ψυχολόγο Καρλ Γιουνγκ, βασισμένη και σαρκάζοντας τη διαφορά των δύο επιστημόνων στα θέματα ερμηνείας των ονείρων που μαζί με άλλες διαφωνίες έφερε τη ρήξη ανάμεσά τους.

η μετάφραση του ποιήματος μπορεί να διαβαστεί στον πιο πάνω σύνδεσμο.



© Assimina

Ο Βασιλιάς της Ασίας, Γιώργος Χειμωνάς

[...]

                        ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ-ΟΦΗΛΙΑ
Η ομορφιά Κύριε πάντα ταιριάζει με την τιμιότητα.

                        ΠΟΙΗΤΗΣ-ΑΜΛΕΤ

Ναι, αλήθεια. Μόνο που η ομορφιά είναι πάντα η

ισχυρότερη. Είναι πάντα ικανή να κάνει πρόστυχη

την τιμιότητα. Ενώ η τιμιότητα πάντα κάνει τίμια

την ομορφιά. Σ' άλλους καιρούς αυτό θα φαινόταν

παράδοξο. Σήμερα όχι πια. Ναι κάποτε σ' αγάπησα.

                      ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ-ΟΦΗΛΙΑ
Και με είχες κάνει τόσο να σε πιστέψω.

                          ΠΟΙΗΤΗΣ-ΑΜΛΕΤ
Δεν έπρεπε να με πιστέψεις.
Η γενιά μου γέρασε πριν την ώρα της.
Καμιά ζωή δεν θα ξαναζωντανέψει. Από εδώ και
πέρα τίποτα δε θα μας δίνει χαρά. Δεν σ' αγάπησα.

                                ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Θα μου έφτανε να με είχες αγαπήσει κάποτε κι ας μη
με αγαπάς πια για σένα είναι μόνο η ζωή μου μόνο
για σένα δεν ζήτησες τίποτε ποτέ και από κανέναν
και ζήτησες από μένα να σε σκοτώσω μου υποσχέ-
θηκες δεν μου υποσχέθηκες; κι όλα αυτά τα χρόνια
ήταν γι αυτήν την ώρα κι όλα αυτά τα χρόνια περί-
μενα και δεν σ' άγγιζα περίμενα κι έλεγα θα είναι
σήμερα κι έβλεπα όλους αυτούς τους ανθρώπους να
σ' αγγίζουν κι έλεγα όλοι θα φύγουν κι έλεγα εγώ
θα μείνω τελευταία γιατί εγώ είμαι ο άνθρωπος σου
και ποτέ δεν είχες κανέναν άλλον εκτός απο μένα κι
εγώ θα σου δώσω το πιο σπουδαίο θα σε σκοτώσω
άργησες πολύ γιατί άργησες; δεν υπάρχει πια καμιά
σωτηρία και δεν υπάρχει ανάπαυση για σένα τα έχω
όλα έτοιμα από καιρό κι ύστερα θα σε κάψω. Όπως
συμφωνήσαμε τότε σ' εκείνο το διαμέρισμα της λεω-
φόρου Κηφισίας.

                               ΠΟΙΗΤΗΣ
Η Μαργαρίτα μ' αγαπάει.
Η Μαργαρίτα με γεννάει.
Η Μαργαρίτα με δημιουργεί.
Υπάρχω γιατί υπάρχει.
Η Μαργαρίτα.

                                ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Τώρα άκου τον θάνατό σου. [...]



Διασκευή Κων. Χατζής
εκδ. ΝΕΦΕΛΗ, 2014



© Assimina