Στο παράθυρο φάνηκε το πουλί και μου 'κανε
νοή-
ματα να βγω έξω.
Σε λίγο πετούσαμε μαζί πάνω από
κήπους με
μηλιές, μουσκεμένες απ' την υγρασία. Το
πουλί φλυαρούσε
στ' αυτί μου : « Η σπηλιά –σου
έχω μιλήσει γι'
αυτήν τόσες φορές–δεν είναι μακριά.
Το βατράχι που
φυλάει μπροστά με ξέρει. (Τον πατέ-
ρα του τον
έλιωσε προχτές η ρόδα της βοδάμαξας ).
Εκεί, στη σάπια
κάσα, ανάμεσα σε δυόσμους, είναι
κρυμμένο το παλιό χέρι».
Η ΚΡΥΠΤΗ, ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ
εκδ. στιγμή
* περιέχεται και στη συλλογή:
ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ
εκδ. στιγμή
2006
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου