λέξεις που χάνονται

  λέξεις κι άνθρωποι λαθραίοι


παρακολουθώντας ένα σήριαλ τις προάλλες, άκουσα και θυμήθηκα την λέξη: αφοσίωση
αφοσίωση φίλου προς φίλο
μια σχέση πιο ισχυρή από την αλήθεια η οποία θα μπορούσε να συγκαλυφθεί χάριν ή εξ αιτίας της αφοσίωσης

κουβεντιάζοντας με μια άγνωστη γυναίκα στο χώρο αναμονής κάποιου οργανισμού, αναφέρθηκε και θυμήθηκα την λέξη: ευσυνειδησία, ευσυνείδητος
την ίδια μου θύμισε και κάποια σύντομη συνομιλία στο φβ βράδυ πια

κάποτε, οι λέξεις αυτές, μαζί με άλλες, θα έχουν σκεπαστεί με λέπια λήθης, σκέφτηκα
το ίδιο και οι άνθρωποι που φέρουν αυτές τις ιδιότητες χαρακτήρα

μουσειακό είδος για τις ανασκαφές του μέλλοντος, εκεί που σαστισμένος από έκπληξη και κενό νοήματος, ο ανακαλύψας θα μετεωρίζεται ανάμεσα στη χαρά και το φόβο να δώσει περιεχόμενο και πνοή στις λέξεις και το είδος

μετά θυμήθηκα το βιβλίο του Ν. Σαραντάκου: λέξεις που χάνονται, εδώ δίπλα μου, χαρισμένο από φίλους

(υγεία και ζουμί από τσίπουρο: έκφραση που άκουγα από τον πατέρα μου)


© Assimina