Ζακ Πρεβέρ, Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΣΙΕΣ

 

Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΣΙΕΣ(*)

Είναι μια χώρα πολύ μακριά
δεν ξέρουμε πού βρίσκεται
μόνο ένα πράγμα ξέρουμε
ότι εκεί τα πράσινα φυτά
είναι πιο πράσινα από αλλού
και πως τα μάτια των ωραίων κοριτσιών
έχουν όλα το ίδιο χρώμα
εκεί όλοι μοιάζουν μεταξύ τους
κάτω απ’ τον γαλάζιο ουρανό
όμοιος ομοίω αεί πελάζει
και ο σκοπός τα μέσα αγιάζει

Το κεφάλι του μπακάλη
είναι το ίδιο με του φαρμακοποιού
και όταν παίρνουν κάποιο γράμμα
τους το φέρνει πάντα ο κλειδαράς  
που μοιάζει με τον ταχυδρόμο

Στο κουρείο του μέσα ο κουρέας
καθώς ξυρίζει κάποιον πελάτη
και ξαφνικά από λάθος τον πληγώνει
κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη
"αχ, κόπηκα!" φωνάζει
και έντρομος στα πόδια το βάζει

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

Αυτός που δεν πλήρωσε το νοίκι του
και μοιάζει του δικαστικού κλητήρα
κάνει κατάσχεση στον ιδιοκτήτη του
που είναι φτυστός ο αδερφός του
κι όταν ο συμβολαιογράφος
θέλει να αυτοκτονήσει
πυροβολεί τον ζαχαροπλάστη
και επιστρέφει στη δουλειά του
σαν να μην είχε τίποτα συμβεί

του ζαχαροπλάστη η γυναίκα
θαρρεί πως σκότωσαν τον φούρναρη
και πάει στο θέατρο το βράδυ
παρέα μαζί με τον γιατρό

στο θέατρο κάποιος προδότης
έχει όμοιο κεφάλι
μ’ αυτό του ζεν πρεμιέ
κι ο υποβολέας
λες κι είναι δίδυμα αδέλφια
είν' όμοιος με τον πυροσβέστη
που έχει κεφάλι όμοιο
μ’ αυτό του εμπρηστή
η τελευταία πράξη
μοιάζει τόσο πολύ στην πρώτη
που δεν την παίζουνε ποτέ
κι όλα τα έργα τους τελειώνουν
δίχως να έχουν καν αρχίσει

και μόλις πέσει η αυλαία
πάνε όλοι μαζί στο βεστιάριο
όμως έξω απ’ το θέατρο στο δρόμο
το πανωφόρι του στρατιωτικού
το φοράει ο σύμβουλος του υπουργού
κι ο νεκροθάφτης για καπέλο έχει βάλει
του ζαχαροπλάστη το τσουβάλι

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

……………………………………

Αυτά που γίνονται στα δικαστήρια
ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα
ο δήμιος με τους ενόρκους
μοιάζουν σαν 13 σταγόνες νερό
κι ο ένοχος με τον δικαστή
σαν δίδυμα αδέρφια
έτσι όταν κόβεται κάποιο κεφάλι
ποτέ δε ξέρουν τίνος ήταν
ούτε μαθαίνουν ποιος το ’χει κόψει
γι αυτό κεφάλια δεν κόβονται ποτέ

Γερνάν όλοι μαζί
έχουν τους ίδιους έρωτες
γεννήθηκαν την ίδια μέρα
και όμοιος ομοίω αεί πελάζει

……………………………

Είναι μια χώρα πολύ μακριά
δεν ξέρουμε πού βρίσκεται
μόνο ένα πράγμα ξέρουμε
ότι εκεί τα πράσινα φυτά
είναι πιο πράσινα από αλλού
απ’ τα ορθάνοιχτα παράθυρα
βλέπουμε έναν καταγάλανο ουρανό
όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους
όμοιος ομοίω αεί πελάζει
και ο σκοπός τα μέσα αγιάζει

είναι μια χώρα άνευ περιγραφής
η χώρα όπου κατοικούν σωσίες
έτυχε κάποτε να την επισκεφθώ
μα δεν κατάφερα να μείνω
όμως ό,τι αγάπησα απ’ αυτήν
το κράτησα για πάντα.

(*) [Jacques Prévert, Le pays des sosies, στη μεταθανάτια συλλογή Soleil de nuit (Νυχτιάτικος ήλιος), 1980]

 

 ***

 μεταφράζει ο  Athanase Athanassiou
από τον χώρο του στο φ/β και την στήλη του:
Κυριακές με τον Ζακ Πρεβέρ

θα εμφανιστεί στις 17/3/2025 περί την 12:53μμ

© Assimina