Διδασκαλίες σε καιρούς πληθωρισμού
Λιγότερο άπειρο μέσα στο ποίημα
λιγότερη αιωνιότητα
με προσοχή το πάντα σου και το ποτέ
λιγότερο επικό για τα αισθήματα
με τρόπο έμμεσο η αποκάλυψη του πόνου
στο λεξικό παράρτημα ποιητικό δεν έχει
να πας να φέρεις λέξεις όπως κάνουν οι κοκόνες
τα ουσιαστικά δεν είναι πρόσωπα είναι μανιέρα...
Γιατί αφεντικό στο ποίημα είναι αυτός που το διαβάζει
ακόμα και αν είσαι εσύ που το 'γραψες
όταν σου το διαβάζεις είναι ένας άλλος
που για να μην τον παρασέρνει
η φυσημένη σκόνη από το ποίημα
έχει για μάτια δάχτυλα το βάρος
της δικής του της ζωής κι εσύ
προνόμιο δεν έχεις να βιώνεις
μα να εκφράζεις κάποτε εκείνο
που όποιος σε διαβάζει βίωσε τόσο το βυθό του
που ανέβηκε στην επιφάνεια χωρίς τα λόγια του...
Αυτά είπε, κι έπειτα βουβός
γύρισε προς της θάλασσας το κύμα
κι ήτανε σαν να έλεγε: άκου!
.
από τον χώρο του στο φβ πέρυσι σαν σήμερα
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου