Λάτρευε τα κυκλάμινα...
Τα κυκλάμινα
ανθοφορούν στην σκιά και στην αιδημοσύνη.
Κρύβονται στα φυλλώματα σκυφτά
λες και πενθούν συνεχώς
τη ζωή τους, τους άλλους,
τα ασταθή ισότοπα της χαράς.
Το άρωμά τους χάνεται προτού ζαλίσει
αλλάζουν χρώματα
στο πρίσμα των συναισθημάτων
του ευμετάβλητου χαρακτήρα τους
κάθονται στις αυλές παλιών μονοκατοικιών
στα στενά μπαλκόνια της αντιπαροχής
σε πήλινες γλάστρες ή τενεκέδες λαδιού
κομμένους στη μέση.
Όσο κι αν τα φροντίσουν
τα νοιαστούν
τα χαϊδέψουν
δεν το παίρνουνε πάνω τους
ούτε κορδώνονται ποτέ•
μένουν γερτά σαν ψέματα
σαν να ντρέπονται που τ’ αγαπάνε τόσο.
Σε συνθλίβει τόση ταπεινότητα.
Εσύ τουλάχιστον
σήκωνες το κεφάλι
μου’ ριχνες το ψέμα σου
κοιτώντας με στα μάτια
και λάτρευες και τα κυκλάμινα._
συλλογή: ''οι νύχτες των ρηχών ερώτων’’ - 1982
πίνακας: Lucian Freud Cyclamen
από τη σελίδα του στο φβ
προγραμματισμένο
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου