Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022

ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥ, Βραχνή βροχή




Φταίει ο δικός μου ίσκιος από τις φυλακές Αβέρωφ; Η θεματολογία; Η φόρμα της έκδοσης; Η ποιότητα; Το υπόλευκο; Τα σκίτσα που κοσμούν συνοδεύοντας;

Όλα αυτά μαζί, με τη δική του ιδιαίτερη σημασία το καθένα, με κάνει να θέλω το βιβλίο Βραχνή βροχή της Ολυμπίας Σταύρου, καρφίτσα στο αριστερό πέτο, το μέρος της καρδιάς – όπως οι παλιοί αριστεροί – τιμώντας τα ιερά μου

Η Ολυμπία Σταύρου, μια γυναίκα ώριμη κοινωνικά και ποιητικά, ξεδιπλώνει σε 48 σελίδες το τραγούδι της. Δύναμή της οι ανεπιτήδευτοι στίχοι. Αλλά και το θάρρος κι η δεξιότητα να ολοκληρώνει νοήματα και μηνύματα σε ποιήματα μικρής έκτασης που χαρίζουν στον αναγνώστη την έκπληξη και χαρά της συμμετοχής, της συνενοχής ή την αντίρρησή της.

Αιχμή της θεματολογίας η εμπειρία και πείρα, το γίγνεσθαι και το είναι – εξοστρακίζουν το φαίνεσθαι –, στην οικογένεια, γειτονιά, συντροφικότητα, επαγγελματικό χώρο, κοινωνία, πολιτική.

Την συλλογή κοσμούν σχέδια/σκίτσα της περσόνας, Bonslie. Σχέδια που θυμίζουν ιχνογραφημένους αγαπημένους γεωμετρικούς τόπους από το βιβλίο της επιπεδομετρίας του Κανέλλου ή κινήσεις σωματιδίων της ύλης ιδωμένα μέσα από σπάνιο φωτοσκόπιο. Ανάγλυφα πολύτιμων κατασκευών ή μωσαϊκά μεσογειακής τεχνοτροπίας.


Η συλλογή Βραχνή βροχή της Ολυμπίας Σταύρου είναι ένα βιβλίο που διεκδικεί μια θέση στην βιτρίνα με τα πολύτιμα. 

Ωστόσο, το γιατί Ολυμπία Σταύρου;, έγκειται αλλού…

Ολυμπία Σταύρου διότι Ingrid Jonker έναντι Dorothy Parker ή Sara Teasdale ή Edith Sitwell ακόμη και της Alejandra Pisarnik

Ολυμπία Σταύρου διότι δεν τραγουδά απλώς, παρά μετουσιώνει σε πράξη, σε ουσία, το μαζί
Το αίτημα ως γιατρικό σε μια εποχή που οδεύει, που υπάρχει, κουρασμένη.

 


 

Ασημίνα Λαμπράκου
Κοντόπευκο, Αγίας Παρασκευής
Γενάρης του 2022


 

 δείγμα γραφής:


ΑΝ


Αν τα πράγματα δεν έρχονταν έτσι

μπορεί να είχες για δάχτυλα

δύο φτερά πεταλούδας.

Μα στο εργοστάσιο

την ώρα που ρ'αβεις τον καπνό σε δέματα

το δεξί σου χέρι με τον εκπαιδευμένο αντίχειρα

σπαθί

κόβει κομματάκια τα αν.




*******


Η ΦΥΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ


Άγουρο πρωί.
Ηλεκτροφόρες γραμμές
στάζουν σπουργίτια.



*******


Μεγάλωσαν οι φίλοι μου.
Δε βλέπουνε κοντά·
βολεύονται με τις αποστάσεις.



*******



ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ
ΝΥΧΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ


ΠΕΝΤΑΚΙΣ ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ
Μπροστά μπροστά η αγγελιοφόρος.
Βραχνή φωνή,
σγουρά μαλλιά, σε κώτσο χτενισμένα.
 
Ακολουθεί ο οδηγός.
Φοράει στολή αστυνομικού
κι έχει ένα νύχι μελανό στο αριστερό του χέρι.
 
Οι πέντε θάνατοι ξοπίσω τους.
Σπρώχνει ο ένας τον άλλον ποιος πρώτα θα περάσει. 



*******










© Assimina

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου