ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ, επί χάρτου

 

 ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ, επί χάρτου

πόσο αποφατικά λευκήν γερνάς σ’ ό,τι πάω
    να ξεχάσω;

μια μυγδαλίτσα ζαβολιά μπροστόβαρη κινδύνων
του πηγαιμού εζαλώθηκες πανστρατιά χειμώνες

πούθε ματίζεις το κακό κ’ η μάνα εντός βογγάει;
τι βάναυσα όπου στεναγμούς στο όρυγμα βαθαίνεις
λασπόνερα κολλούν πληγής η νέα ξυπνάει σκόνη
(ξετάπωσες υπόγειος επτά νεκραναστάσεις;)

φεγγάρι ανασκουμπώθηκεν να ξενοπλύνεις νύχτες
μα η αγελάδα αιματουρεί στο φως μουκανητά της

– σήκωνε σήκωσ’ το πανί ξέρεις φθοράς το ξίδι;
τίγκα η φαλάκρα σ’ ένδοξον σελιδωκεανόν
                                                                    έτσι οπού:

σαλπάρων μαυροσφούγγιστος εγκυμονείς ημέραν!

 

από το: ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟΣ
ΘΑΝΟΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΓΚΑΘΩΝΕΙ
ως επίλογος στο δοκίμιο:
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΔΙΑΓΕΙ ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΟΣ
οι "τόποι" στην ποίηση του Κώστα Θ. Ριζάκη
από την ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

 

 

© Assimina