ΕΛΕΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, Υποταγή Λυρισμού
(επιλογές)
Γερανοί από μέταλλο και γλάροι νότες
στα ναυτικά τραπεζομάντηλα από κάτω
οι παλάμες άδειες
φορτωμένο μόνο με βλέμματα από λούστρο
το ξύλινο πάτωμα, η θάλασσα, το κόντρα μπάσο,
μια τούφα μαλλί με δόντια
ανάσα τρούφα, δάχτυλα πλευρώτους
κόντρες τα αυτοκίνητα στο δρόμο
το νέο πέραμα κλειστό, από αρκούδες.
Και ήταν τόση η νύχτα στα χαμόγελα
και γέλια πολλά στο το νέο πέραμα με
ήχους νέας Ορλεάνης, χωρίς πάτωμα
και γύρω ολόγυρα, γλάροι.
~~~
Κλείνει και ξανανοίγει η μέρα, κινέζικη βεντάλια σε
αποπνικτικό καιρό.
Καλή τύχη σε όσους μαδούν το τριαντάφυλλο
για χάρη μιας απάντησης
με τις ακριβείς κινήσεις σταυροβελονιάς
σε κέντημα με ελαφάκι, ολόκληρο το απόγευμα.
Μητέρα θυμάσαι;
Το πρώτο φύλλο του φθινοπώρου πέφτει και στο
μπαράκι απέναντι έχει νυχτώσει
τρεκλίζουν ήδη οι δυνατοί του πόκερ
κι εγώ με ένα τσάι αρωματικό και με
κατάλληλο βλέμμα να το συνοδεύει
σαν σκόρπιο απόσπασμα της ζωής μου της ίδιας
ενισχύω μια εικόνα για τον εαυτό μου.
Προσεκτικά και προς τα πάνω τραβώ
ιδρώνοντας μελάνι
δημιουργώντας έτσι μια αναταραχή
ίδια στροβίλισμα της τζαζ ή φθινοπωρινής πόλης
που βουλιάζει σε νερό.
~~~
Εκείνος με τους άξεστους τρόπους,
ο φαγωμένος της τρυφερότητας,
ο κροκόδειλος με τα πριονωτά δόντια,
τι έρωτας, τι θράσος, τι ακαμψία κορμιού,
τι μοναξιά στην αντρική καρδιά του,
πόσο περισσότερο να θρέψεις κάτι τόσο αγνό,
έναν αιώνα δράματος να τον ταΐσεις με τους μαστούς σου,
θα πισωδρομεί σαν κάβουρας που ανοίγει δρόμο στο χάος.
Δε μένει παρά να τον σκοτώσεις, να πάει γυμνός, στο έργο του.
~~~
Νοέμβριος
Ακούγεται παντού η σιωπή του
μόνο θροΐσματα μέσα από περάσματα φύλλων
και τριγμοί από κελύφη σκορπιών που ανασηκώνουν πέτρες
το φεγγάρι του ένα λευκό πανί
ατσαλάκωτο σε τελάρο να δέχεται αόρατες σταυροβελονιές
τα παιδιά του από νήπια κιόλας κρατώντας
στα χεράκια τους σπαθιά ή κουτάλια ανακατεύουν
τη θλίψη με χρώμα συντρίβοντας καραμέλες με τα δόντια τους
ποτέ η βροχή δεν είναι βροχή τον Νοέμβριο
είναι γάλα και κόκκινο απ τον ίδιο έρωτα
είναι πολεμική ιαχή ο βόμβος της
ένας τρόπος να πεθαίνεις από ευχαρίστηση
πολεμώντας σμήνη συμφορών
είναι η κραυγή ετοιμόγεννου
πένθους είναι άγγιγμα στο μαλλί του αρνιού
που βοσκάει την άνοιξη
είναι ντροπαλότητα ανεμοστρόβιλου ένα μάτι
πηγάδι σαν κοιτάξεις αδιάκριτα που σε ρίχνει στην άβυσσο
είναι λίμνη με όλα τα σκουριασμένα όπλα του καιρού στον πάτο
όχι δηλητηριασμένη ακινησία όπως πολλοί την είπαν
το σίδηρο στο αίμα των ζωντανών το καϊμάκι της ύπαρξης
είναι μεμβράνη λεπτοφυής ο Νοέμβριος
ανάμεσα σε αφρόψαρα του ονείρου και σύννεφα
απ τα άλευρα σταριού
γυμνός εαυτός γενέθλιός μου μήνας που
τείνει μια χούφτα χώμα σε αδηφάγα βλέμματα.
e-book, εκδ. Ενδυμίων
πηγή: openbook - https://www.openbook.gr/ypotagi-lyrismoy/
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου