Σωτήρης Κανελλόπουλος, ο άνθρωπος, ο φίλος

ο Στάθης Σταυρόπουλος, της πάλαι ποτέ Ελευθεροτυπίας, έγραφε τα Χριστούγεννα του 2007 ένα ιδιαίτερο κείμενο από το οποίο έχω κρατήσει το παρακάτω:

 "σαν ένα παιδί που παίζει κρυφτό και σιγά-σιγά εννοεί ότι κανείς δεν ψάχνει να το βρει, ότι ματαίως ανακάλυψε και διάλεξε τον πιο καλόν κρυψώνα -κανείς δεν είχε το σθένος και την επιμονή τόσον πολύ να ψάξει- και γιατί; Ίσως μάλιστα απ' την αρχή οι άλλοι να αδιαφορούσαν..."
"όπως το παιδί που βγήκε από την κρυψώνα του, αζήτητο· παραξενεμένο (και συνεπώς παράξενο) απ' την ανακάλυψη ότι ο κόσμος δεν είναι δικός του."

ο Σωτήρης Κανελλόπουλος, ο άνθρωπος, ο φίλος, ήταν ένας που γύριζε πίσω να σε ψάξει και να σε πάρει όχι μαζί του αλλά εκεί που θα επέλεγες ο ίδιος να πας από τις οδούς που σου έδειχνε 

ο Σωτήρης σε ψήλωνε Χαιρόταν με την πρόοδο που θα πετύχαινες όπου αυτό συνέβαινε 

ο Σωτήρης Κανελλόπουλος υπήρξε  για εμένα Φίλος



τρίτος χρόνος σήμερα

Ιούνιος 2020

© Assimina