ο Θάνος Αθανασίου μεταφράζει Ζακ Πρεβέρ

"Ξέρω, λίγο πολύ παντού, οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται, δεν είναι χαρμόσυνο, όμως είναι και άλλοι που αλληλοζούνε. Θα πάω να τους βρω."

(Ο Ζακ Πρεβέρ, αυτός ο σπουδαίος ποιητής και ο ωραίος άνθρωπος, μας εγκατέλειπε πριν 42 χρόνια, στις 11 Απριλίου 1977, χτυπημένος από καρκίνο στον πνεύμονα.)
--------------------------------------------------------

Ο χαμένος ζητάει το δρόμο του,
ο τρελαμένος ζητά την ώρα, το λεπτό ή το χρόνο,
ο ζητιάνος ελεημοσύνη,
ο καταδικασμένος χάρη,
Κάποιοι δε ζητούν τίποτα.

[Choses et autres, 1972]
------------------------------------------------

ΤΑΞΙΔΙΑ

Κι εγώ
Όπως οι ζωγράφοι
Έχω τα μοντέλα μου
Μια μέρα
Και ήταν σαν χθες
Καθισμένος στη στάση του λεωφορείου
Κοιτούσα τις γυναίκες
Που κατέβαιναν στην οδό Άμστερνταμ
Έξαφνα μέσα απ’το τζάμι ενός λεωφορείου
Βλέπω μία
Που δεν την είχα δει να μπαίνει
Καθιστή και μόνη έμοιαζε να χαμογελάει
Αμέσως μου άρεσε φοβερά
Αλλά τη συγκεκριμμένη εκείνη στιγμή
Διαπίστωσα πως ήταν η δική μου
Ήμουν ευχαριστημένος.

[Histoires, 1946]
------------------------------------------------

ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ

Και τα ποτήρια ήταν αδειανά
Και η μποτίλια σπασμένη
Και το κρεβάτι ήταν ορθάνοιχτο
Και η πόρτα κλεισμένη
Και όλα τα γυάλινα αστέρια
Της ευτυχίας και της ομορφιάς
Λαμποκοπούσαν μέσα στη σκόνη
Της κακοσκουπισμένης κάμαρης
Και ήμουν ψόφιος απ’ το μεθύσι
Σαν να τα ’χα τινάξει απ’ τη χαρά μου
Κι εσύ ζωντανή απ’ το μεθύσι
Ολόγυμνη στην αγκαλιά μου
.
[Histoires, 1946]
---------------------------------------



 Ζακ Πρεβέρ
Η ΛΑΤΕΡΝΑ

Εγώ παίζω πιάνο
έλεγε ο ένας
εγώ παίζω βιολί
έλεγε ο άλλος
εγώ άρπα εγώ μπάντζο
εγώ βιολοντσέλο
εγώ καραμούζα… εγώ φλάουτο
κι εγώ μαράκες.
Και οι μεν και οι δε μιλούσαν μιλούσαν
μιλούσαν για το τι έπαιζαν.
Η μουσική δεν ακουγόταν
όλος ο κόσμος μιλούσε
μιλούσε μιλούσε
κανένας δεν έπαιζε
αλλά σε μια γωνιά κάποιος σώπαινε :
"Και τι όργανο παίζετε εσείς κύριε
που σωπαίνετε και δε λέτε τίποτα;"
τον ρώτησαν οι μουσικοί.
"Εγώ παίζω λατέρνα
αλλά παίζω και με τα μαχαίρια"
είπε ο άνθρωπος που ως τότε
δεν είχε πει απολύτως τίποτα
και προχωρώντας με το μαχαίρι στο χέρι
σκότωσε όλους τους μουσικούς
κι έπαιξε το οργανάκι του
και η μουσική του ήταν τόσο αληθινή
και τόσο ζωντανή και τόσο ωραία
ώστε το κοριτσάκι του οικοδεσπότη
βγήκε κάτω από το πιάνο
όπου είχε λουφάξει και χασμουριόταν απ’την πλήξη
και είπε :
"Εγώ έπαιζα με το τσέρκι
έπαιζα με μια μπαλίτσα έπαιζα κυνηγητό
έπαιζα κουτσό
έπαιζα μ’ένα κουβαδάκι
έπαιζα μ’ένα φτυαράκι
έπαιζα τον μπαμπά και τη μαμά
έπαιζα άναψε μου το κεράκι
έπαιζα με τις κούκλες μου
έπαιζα με μια ομπρελίτσα
έπαιζα με τον αδερφούλη μου
έπαιζα με την αδερφούλα μου
έπαιζα κλέφτες κι αστυνόμους
αλλά τέρμα όλα αυτά
τέρμα τέρμα τέρμα
θέλω να παίξω το δολοφόνο
θέλω να παίξω τη λατέρνα."
Και ο άντρας πήρε από το χέρι το κοριτσάκι
και γύρισαν τις πόλεις
τα σπίτια τους κήπους
και σκότωσαν όσο πιο πολύ κόσμο μπορούσαν
και μετά παντρεύτηκαν
και έκαναν πολλά παιδιά
όμως
το πρώτο έμαθε πιάνο
το δεύτερο βιολί
το τρίτο άρπα
το τέταρτο μπάντζο
το πέμπτο βιολοντσέλο
και στη συνέχεια άρχισαν να μιλάνε να μιλάνε
δεν ακουγόταν πια η μουσική
και άντε πάλι απ’την αρχή!

[Paroles, 1945]


***
ο Θάνος Αθανασίου (Athanase Athanassiou)
έχει το συνήθειο να μεταφράζει και δημοσιεύει
στον χώρο του στο φβ, κάθε Κυριακή τουλάχιστον,
ποιήματα του αγαπημένου του Ζακ Πρεβέρ

εδώ μια μερική επιλογή, τυχαία


© Assimina