"αυτεπαγγέλτως άτεγκτος"

"αυτεπαγγέλτως άτεγκτος"

Τις συμπτώσεις να κατηγορείς, δεν μπορείς, αν για του σύμπαντος τη διάθεση, με έναν προς έναν,  εμάς, να ασχοληθεί, δεν είσαι πεισμένος.
Μα ούτε και να τις σχεδιάσεις. Τι συμπτώσεις θα ήταν διάολε αλλιώς;
Κάποια, λοιπόν, σειρά συμπτώσεων, στην παράγραφο με οδήγησε, που τον τίτλο του σημειώματος αυτού, περιέχει σε ό,τι μια της περιγραφή ασχολείται.
Κι αναρωτιέμαι, τι άλλο από αυτεπάγγελτος θα μπορούσε ο άτεγκτος, να είναι; Ποιο ρόλο καλείται από τον γράφοντα, ο χαρακτηρισμός, να παίξει; Για ποιο λόγο τού είναι αναγκαίος; Με άλλα λόγια, τον βρίσκω μάλλον περιττό. Ο άτεγκτος, έτσι κι αλλιώς, είναι ήρωας του εαυτού του κι εργαλείο ορισμένων από τους πολλούς (αν αυτό θέλησε ο γράφων να υπογραμμίσει). Εκτός κι αν θέλησε, με αυτόν τον τρόπο, να τον ξεχωρίσει από τον, από καθήκον υποχρεωμένο. Τον εξ επαγγέλματος. Εκείνους που φέρουν, άσχετα αν το ικανοποιούν, την υποχρέωση να είναι τέτοιοι: άτεγκτοι. Ας πούμε ο δικαστικός της έδρας ή ο συμβολαιογράφος διαθήκης.
Ζωηρή κι ωραία, ίσως και τρυφερή, η περιγραφή. 

Ένα στοιχείο, κατά τη γνώμη μου, δείχνει: ο άτεγκτος, ο αυτεπαγγέλτως άτεγκτος, είναι μόνος. Στην ουσία μόνος.
Οι άλλοι βλέπετε, έχουν τους νόμους να δικαιολογούν τους εχθρούς που κάνουν ._

© Assimina