μικρές ιστορίες που, κάποιες από αυτές, διαβάζονται τραγουδιστά όπως, συνειδητά ή όχι, η Φανή επιλέγει να ομοιοκαταληκτεί προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο μια ποιητική κατάσταση στην αφήγησή της
θέματα που με κάνουν να αισθάνομαι πως διαβάζω για έναν κόσμο που πιθανόν να έζησα μέσα του αλλά τον είδα με άλλα μάτια
σκίτσα που μοιάζουν με κυτταρικές δομές ή κατόψεις άναρχα δομημένων πόλεων, κοσμούν τις σελίδες του βιβλίου της, τοποθετημένα άλλοτε σαν τρέσες, κάθετες ή οριζόντιες, κι άλλοτε σαν θυρεοί στο πλάι ή την κορυφή μιας σελίδας
μια νέα κοπέλα στο πρώτο της βιβλίο και που, εκεί στις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ, φαίνεται την αγαπούν:
-- Χούρσογλου
-- α! η Φανούλα!, είπε ο άντρας και φωτίστηκε το πρόσωπό του
πληκτρίζοντας το όνομά της, βρίσκετε και μέρος της δουλειάς της / δοκιμάστε την.
-- Χούρσογλου
-- α! η Φανούλα!, είπε ο άντρας και φωτίστηκε το πρόσωπό του
πληκτρίζοντας το όνομά της, βρίσκετε και μέρος της δουλειάς της / δοκιμάστε την.
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου