Θοδωρής Βοριάς, Αδικαιολογήτως παρών στον κόσμο

 κβ΄

Ἀδικαιολογήτως παρὼν στὸν κόσμο
Νά ’ρθεις γιὰ λίγο
νὰ μ’ ἀντικαταστήσεις
κι ἀντάλλαγμά σου τὸ μπαλκόνι μου,
ὁ ἣσυχος μικρός μου κόσμος
-τὰ σμήνη τῶν περιστεριῶν,
ὁ δρόμος τῶν περαστικῶν ζητιάνων,
οἱ ἀνέκφραστοι ὑπήκοοι
στὴ στάση τῶν ἀστικῶν…

Νὰ καθίσεις στὴ θέση μου,
νὰ μοῦ δώσεις τὰ πόδια σου
νὰ σηκωθῶ, νὰ τρέξω.
Νὰ μοῦ δώσεις τὰ μάτια σου
κι ἓνα δρόμο ἀγαπημένο.
Νὰ μοῦ δώσεις τὴν καρδιά σου
καὶ μιὰ μάχη, νὰ μ’ ἀνάψει.

Γιὰ δυὸ τρεῖς ὣρες
ἀδικαιολογήτως παρὼν
στὸν κόσμο σου.


---
 από τη συλλογή:  
Στιγμὲς ἀπὸ τὸ ρεπερτόριο τοῦ θανάτου, 
 Θεσσαλονίκη 2018
 


© Assimina