Dorothy Parker, Rainy Night

Νύχτα βροχερή

Όλων των υπέροχων αμαρτιών μου φαντάσματα,

Που το μαξιλάρι μου φροντίζετε πολύ καλά,

Χαρούμενη η ανήμερη βροχή ξεκινά·

Την κουτσή και δακρισμένη κρύψτε ιτιά.

Τα μάτια σου αλλού στρέψε και τ’ αφτιά,

Της θλίψης τον μανδύα τράβηξε μακριά,

Τα χρόνια μου του μέλλοντος θα έχεις—

Μαζί μου αύριο θα περπατάς.

Είμαι της βροχής αδελφή·

Αφύσικη, ανίερη, καταδικασμένη,

Στο τζάμι νευρική

Που γρήγορα χάνεται, αργά ανακλημένη.

Με σκιές έχω ζήσει, μια σκιά·

Με άνθη κοιμητηρίων κρεμασμένη.

Αφήστε με απόψε στολισμένη

Σε μιας βροχούλας τα ασημιά.

Κάθε πράγμα εύθραυστο θα σκουριάσει·

Όταν ένας άλλος Απρίλης περάσει

Μπορεί μια σκόνη νάμαι χνουδωτή,

Τα ευαίσθητα χόρτα κοσκινίζοντας με προσοχή.

Οι γλυκές αμαρτίες όλες θα ξεχαστούν·

Ποιος θα ζήσει τη γέννησή τους να εξιστορήσει;

Ακούστε με τώρα, κι ούτε να μ’ αφήσετε να εκφυλιστώ

Νοσταλγική ακόμη κι ακόμη φιλοδοξώ.

Αγαπημένων πειρασμών φαντάσματα, προσέξτε·

Αδύναμη είμαι, επιεικείς νάστε.

Εκείνο που ανάγκη θάχω, δεν θα το δείτε

Ώστε με τους ζωντανούς να ζείτε;

Απόψε στο στήθος αρμένισε της Στυγός·

Στις σκοτεινές διαδοχές ανάμεσα γλίστρα

Από τα εξαίσια καταραμένα

Πνεύματα των κοινών παραβάσεών μου,

Με τη νεαρή περιπλανηθείτε, Περσεφόνη.

Παπαρούνες μαδώντας για τον ύπνο σας...

Με το αύριο θα υπάρχει

Στα μετρημένα σας ανάμεσα, ένα στοιχειό ακόμη.

μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου

σ.σ.: πρώτη προσπάθεια απόδοσης σε μακροσκελές ποίημα της Πάρκερ

το βράδυ που καταχωρούσα την πρώτη μου προσπάθεια σε αυτό το ποίημα της Ντ. Πάρκερ, 
σε άλλον δικό μου χώρο, εδώ, στην πόλη που μένω, έβρεχε δυνατά, τόσο δυνατά που έγραφα 
για να μη το προσέχω· μάταια. 2015 σαν σήμερα

η πρώτη δημοσίευση του έγινε στο e-περιοδικό Staxtes.com, την πρώτη του Φεβρουαρίου 2016

εδώ, η τρίτη εκδοχή απόδοσης, 2017.

αξίζει να μνημονεύεται πως, στην βιογραφία της Πάρκερ φαίνεται οι πρώτοι στίχοι (3η στροφή)

του ποιήματος να υπαγορεύονται από μια σχετικά ευτυχή συγκυρία για την ποιήτρια:

στον κήπο της, μετά την φροντίδα στις τριανταφυλλιές της· ψιλόβρεχε, φορούσε γαλότσες, τραγουδούσε.

για τη μνήμη ._


© Assimina