Σεπτέμβριος -1918, Amy Lowell

 Σεπτέμβριος 1918, Amy Lowell
   (μτφρ.: Ασημίνα Λαμπράκου)

Αυτό το απόγευμα το χρώμα του νερού

                              έπεφτε μέσα από το ηλιόφωτο·

Τα δέντρα έλαμπαν με το σώριασμα των φύλλων·

Τα πεζοδρόμια γυάλιζαν σαν αλέες

                             με πεσμένα φύλλα σφενταμιού,

Και τα σπίτια έφευγαν μακριά τους, γελώντας

μέσα από τετράγωνα ανοικτά παράθυρα.

Κάτω από ένα δέντρο στο πάρκο,

Δυο μικρά αγόρια, ξαπλωμένα μπρούμυτα,

Μάζευαν προσεχτικά κόκκινα μούρα

Για να τα βάλουν στο χαρτονένιο κουτί.

Κάποια μέρα δε θα υπάρχει πια πόλεμος,

Τότε θα αφαιρέσω εκείνο το απόγευμα

Και θα το παραδώσω στα δάχτυλά μου,

Θα σχολιάσω τη γλυκιά του γεύση στον ουρανίσκο μου,

Και θα προσέξω την ζωηρή παράσταση

                                            από τις πτήσεις των φύλλων.

Σήμερα μπορώ μόνο να το μαζέψω

Και να το βάλω στο κουτί του κολατσιού μου,(*)

Γιατί δεν έχω χρόνο για τίποτε παρά

Για να πασχίσω να ισορροπήσω τον εαυτό μου

Σε έναν σπασμένο κόσμο.

(*) η έκφραση lunch-box που χρησιμοποιεί σε αυτό το σημείο η ποιήτρια, στη σλάνγκ σημαίνει και αχαμνά, επομένως ίσως να δικαιολογούσε εδώ μια μετάφραση όπως: και να το αγνοήσω, αν θελήσουμε να δώσουμε μια πιο σκληρή εκδοχή του στίχου.

***

[Amy Lowell (1874-1925): αμερικανίδα ποιήτρια, βιογράφος και κριτικός, εκπρόσωπος της ποιητικής κίνησης του εικονισμού. Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Μασαχουσέτης]

δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο, στο e-περιοδικό Φτερά της Χήνας


© Assimina