Οδός Νικήτα Ράντου, Νικόλαος Κάλας

(Τετράδιο Α΄)

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

[...]

Θά 'θελα να φτιάξω έναν ουρανό
νά 'χω τώρα πού νύχτωσε ένα στερέωμα να κοιτάζω
θά τό 'καμνα μεγάλο, γιομάτο άστρα με σχήματα παράξενα
θά τού 'βαζα αντίς από 'να, δυό φεγγάρια ανόμοια
τό 'να μικρό σαν παιδί, τ' άλλο μεγάλο σαν παράπονο.
Δέ θά πήγαιναν τά δυό πάντα  μαζί
το πρώτο θα πλάγιαζε κοντά στο βορρά
καί τό μεγάλο θά 'ρχότανε απάνου απ' το ρολόι μου να σημάνει
         μεσάνυχτα.
Την εποχή πού θά πήγαιναν πλάι πλάι
σά δυό μάτια γλαυκά  -- της τύφλας τά μάτια
θά βλέπαν όσα ό φόβος έχει φτιάξει
θά βλέπαν ριγμένα κοντά μου
λόγια -- τής μέρας τα λόγια
καί θά μέ κυνηγούσαν τά φεγγάρια
καί τό φέγγος τους θά μέ κάρφωνε
καί τό ένα σιωπηλά θά μίλαγε γλώσσα μετάνοιας
καί τό άλλος μέ πάθος θά 'τρεχε μέσ' στο στερέωμα
πάνου σε καινούργιες τροχιές
έτσι πού τού διφέγγαρου ουρανού
ή νεόβγαλτη τάξη νά μοιάζει σάν τρέλα
και λιβανισμένα από την αρμονία τους θ' ανεβοκατέβαιναν τά βλέφαρά
       μου.

[...]

ΟΔΟΣ ΝΙΚΗΤΑ ΡΑΝΤΟΥ
1945 - 1977

(Συλλογή Α΄)

Φαίδρα φαιδρή μου Φαιδρούλα
απόψε θά χύσουμε αίμα, οδός Μαυρομιχάλη
θά ποδοπατήσουμε αισθήματα κι αισθήσεις.
Τυραννοκτόνοι! Δέν είναι για σένα
η σωφροσύνη τής Κυράς Λίμνης
χανούμισσα εσύ χαμένων χαδιών
πορταΐτισσα τής Μανίας, λέαινα
τής Ακρόπολής μου. Απόψε τά χαλάσματα!

«Οι μεταμορφώσεις της ποιητικής του Νικολάου Κάλας», Δήμητρα Γ. Καραδήμα
Διδακτορική Διατριβή



© Assimina