Στροφορμή, Λουκάς Λιάκος

Τα προς το ζην αναγκαία

 [...] ενώ εγώ ερχόμουν σπίτι δεν βρέθηκε τόπος
και δεν βρέθηκε ψυχή ζώσα στον τόπο
ουδείς βρέθηκε στον τόπο της τραγωδίας
ο άνθρωπος πρέπει να το φροντίζει μόνος του
κι αυτό να ενεργεί όπως η βροχή
λυτρώνοντας και καταστρέφοντας [...]

* ο διαχωρισμός των φράσεων έγινε σύμφωνα με τη δική μου ανάγνωση
το κείμενο είναι ένας ενιαίος μακρύς μονόλογος

 Στροφορμή, εκδ. Straw Dogs

© Assimina