ΤΟΥ ΑΝΕΥΡΕΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Δε θέλω πιότερο από ένα χέρι,
ένα χέρι πληγωμένο, αν γίνεται.
Δε θέλω πιότερο από ένα χέρι,
ακόμη κι αν μείνω χίλιες νύχτες δίχως στρώμα.

Θα ήταν ένας χλωμός κρίνος από ασβέστη,
θα ήταν ένα περιστέρι δεμένο στην καρδιά μου,
θα ήταν ο φύλακας που τη νύχτα της μετάστασής μου
θα απαγόρευε απολύτως της σελήνης την είσοδο.

Δε θέλω πιότερο απ' αυτό το χέρι
για τα καθημερινά μου λάδια και το λευκό σεντόνι
της αγωνίας μου.
Δε θέλω πιότερο απ' αυτό το χέρι
για να 'χω δυο φτερά του θανάτου μου.

Όλα τα υπόλοιπα περνούν.
Κοκκίνισμα ντροπής ανώνυμο, μόνιμο άστρο.
Τα υπόλοιπα είναι το άλλο· θλιμμένος άνεμος,
την ώρα που τα φύλλα φεύγουν σε σμήνη.

-
από την ενότητα: CASIDAS της συλλογής Divan Del Tamarit
μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης
εκδ. Παρουσία, 2000
-

φωτο: Lacuna, Jordan Tiberio