Δημήτρης Ελευθεράκης (από το Καθαυτό Χειρόγραφο)

Δημήτρης Ελευθεράκης
(από το Καθαυτό Χειρόγραφο)
.
[ειδύλλιο]

Ψηλά η αττικώτατη σελήνη
και κάτω η Αθήνα που σφαδάζει
από τα γέλια, μα κι απ' την οδύνη:

άλλους κλωτσά, κι άλλους τους αγκαλιάζει.
Π.χ. τους γάτους: άκουσα για έναν
σ' υπνοδωμάτια μόνο πως συχνάζει.

Κι ένας άλλος; Σκουπίδια πεταμένα
μαζεύει για να φάει. Κι ακόμη ξέρω
κάποιον που μου ‘πε τα εξής: “Εμένα

φίλε που με βλέπεις, με λένε γέρο.

Μα όταν προβάλλει ξαφνικά εμπρός μου
γατούλα χαϊδεμένη, της προσφέρω
φύλλο βασιλικού - ή μάλλον δυόσμου”.

###

Να κάθεσαι σε θέση ρεμβασμού.
Να γεμίζει αίμα τ' αυλάκι του ματιού.

Μέσα στις συναθροίσεις των ανθρώπων
ν' αποζητάς την ηδονή των όπλων.

Εφέτος δεν θα λιώσουνε τα χιόνια,
ο θάνατος θα ζήσει χίλια χρόνια

να λες. Και να ταίζεις φίδια
όταν μιλούν για μάγια και φτιασίδια.

###

© Assimina