ΕΡΑΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΡΔΙΚΑ, Φ. Γ. Λόρκα

ΕΡΑΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΡΔΙΚΑ
(απόσπασμα)

Αφιέρωμα στο Γκύ ντε Μωπασάν

* * *
   – Ήταν πολύ απλό. Αγαπιούνταν πάνω από όλα τα
μουσεία.

Χέρι δεξί,
με χέρι αριστερό.
Χέρι αριστερό,
με χέρι δεξί.
Πόδι δεξιό,
με πόδι δεξιό.
Πόδι αριστερό,
με σύννεφο.
Κόμη,
με πατούσα του ποδιού.
Πατούσα του ποδιού
με μάγουλο αριστερό.

Ω αριστερό μάγουλο! Ω βορειοδυτικό από κα-

ραβάκια και μυρμήγκια από υδράργυρο! Δώσε μου το
μαντίλι Γενοβέφα, θα κλάψω… Θα κλάψω μέχρι που
από τα μάτια μου να βγει ένα πλήθος από αμάραντα…

Ξαπλώναν.
Δεν υπήρχε θέαμα άλλο πιο τρυφερό…
Με ακούσατε;
Ξαπλώναν!
Μηρός αριστερός
με μπράτσο αριστερό.
Μάτια κλειστά,
με νύχια ανοιχτά.
Μέση, με αυχένα,
και με ακτή.

Και τα τέσσερα αυτάκια ήταν τέσσερις αγγέλοι

στο καλυβάκι του χιονιού. Θέλονταν. Αγαπιούνταν.
Παρά το Νόμο της βαρύτητος. Η διαφορά που υπάρχει
ανάμεσα σε ένα αγκάθι από ρόδο και μια Star είναι πα-
νεύκολη.

Όταν το ανακάλυψαν αυτό, έφυγαν στην εξοχή.
Αγαπιούνταν.
Θεέ μου! Αγαπιούνταν μπροστά στα μάτια των

χημικών.

Πλάτη, με χώμα,
χώμα με γλυκάνισο.
Σελήνη, με ώμο κοιμισμένο.

Και οι μέσες τους διασταυρώνονταν με ένα θό-

ρυβο από γυαλιά.

Είδα εγώ να τρέμουν τα μαγουλά τους όταν οι

καθηγητές του Πανεπιστημίου τους έφερναν χολή και
ξύδι σ’ ένα μικρούλικο σφουγγάρι. Πολλές φορές έπρεπε
να τρομάξουν τα σκυλιά που στέναζαν στους λευκότα-
τους κισσούς του στρώματος. Αλλά εκείνοι αγαπιούνταν.


από το: Ποιήματα σε Πρόζα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης
εκδ. Ενδυμίων, 2015