Όπως τα τρυγόνια, Δημήτρης Νικηφόρου

Όπως τα τρυγόνια

Παλίρροιες ρηχών ακτών
μου γλείφουν τ' αχαμνά ίσαμε τη γούβα του αφαλού
κι' αποτραβιούνται αφήνοντας την καρδιά μου στεγνή.

Στα βαθιά σα βρεθώ γίνομαι ξύλινο σκαρί
που γλιστρά με κερωμένη καρίνα
στο νόστο για την εργένικη εστία.

Στα ριζά μιας μονόχνωτης φτιάξης ενδημώ
ρουφώντας την υγρασία χωμάτινων δακρύων.
Όρτσα στους έρωτες ταξιδεύω
με τα πανιά να τσιτώνουν στους αληγείς
ωσότου κουρελιαστούν και γίνουν αθύρματα.
Κάβο δεν πιάνω.
Ανάστροφα τη πρώρα γυρνώ κι' αλαργεύω
προτού με προφτάσει η πλήξη της άπνοιας.

Από τη μητρική γαστέρα
ένα κακότυχο παιδί παρασιτεί
σαν καλοήθης όγκος στο κεφάλι μου
και εγώ γονιός αμέριμνος
το παραμελώ
το ξεχνώ στα μαγαζιά
στους δρόμους
στα ξένα κρεβάτια
στις υποσχέσεις που αθετώ και το τιμωρούν
μα δεν παραπονιέται μήτε με παρατά
για τίποτα στον κόσμο.

Άγρυπνο με καρτερά τα βράδια
με παραστέκει να ξεντυθώ
κουρνιάζει δίπλα μου ώς να με πάρει ο ύπνος.

Εκείνο δεν κοιμάται ποτέ
γιατί φοβάται μήπως ξυπνήσει γέρος
και πεθάνει πριν από μένα.
Πιστεύει πως μόνος δεν θα τα βγάλω πέρα
και θα σκορπίσω όπως τα τρυγόνια
στην πρώτη γερή ντουφεκιά.


Δημήτρης Νικηφόρου
(συλλογή: οι νύχτες των ρηχών ερώτων - 1982)

Photo : Sotiris Lamprou

 σσ.


δηλώνω θερμή, θερμότατη οπαδός της ποίησής του απο τον Αύγουστο που μού συστήθηκε εδώ στο φβ
με μιαν έκφραση μοναδική, δική του, δύσκολη στη μίμηση κι απο μυημένους ισχυρίζομαι
χρησιμοποιεί συμβολισμούς για να δέσει αισθηματα, συναισθηματα, εικονες κι αισθησεις καθυποτάσσοντας την ποίηση κι οδηγώντας τον αναγνωστη σε υψηλές συναισθήσεις και νοήματα, είτε για να ταυτιστεί, είτε για να θαυμάσει και να προβληματιστεί

"Όπως τα τρυγόνια", του ποιητή Δημήτρη Νικηφόρου απο την συλλογή: οι νύχτες των ρηχών ερώτων, γραμμένη το 1982
η μεγάλη ερωμένη αυτού του ανθρώπου, τολμώ να πω, είναι η Ποιήση

© Assimina