στιγμιότυπο στη Σόλωνος

Τα μεσημέρια στη Σόλωνος
αγκομαχούν πίσω από κουρασμένες εξατμίσεις

Δημόσια στενότητα
πίσω από τα τζάμια
Αφίσες δηλωτικές
προτιμήσεων κι ισοδύναμων πεποιθήσεων
Τραπεζάκια μικρά, λιανά
πάνω τους χώρος ενός πακέτου από τσιγάρα
και δυο αγκώνων άγγιγμα

Τα μεσημέρια στη Σόλωνος
γλιστρούν και χάνονται στις σχισμές των υπονόμων

Το χέρι γωνιωδώς προτεταμένο του προσώπου
Πρόσωπο δουλεμένο απ' τον χρόνο
Δάκτυλα καταλλήλως κεκαμένα
ως υποδοχείς τσιγάρου και μιαν άφεση καλέσματος
Μάτια μισόκλειστα στις ακοές
συνταιριασμένα λες
στο μαύρο φόντο της αφίσας πίσω της
".... καταραμένοι ποιητές ..."
ίσα που πρόλαβα να διακρίνω
πάνω της γραμμένο με άσπρο
σαν από τον καπνό νόμιζες

Τα μεσημέρια στη Σόλωνος
γλιστρούν σε οδόστρωμα βρεγμένο από βαλβολίνες κι ευθύβολη αδιαφορία

Κι αυτός
"...εκατό χιλιάδες ευρώ η αξία του οικοπέδου..."
ακούστηκε να λέει
σκυμμένος ελαφρά κοντά της
-γι άλλα θα περίμενες-

Εκεί
στα μικρά καφέ της Σόλωνος
η εφηβεία ενηλικιώθηκε
με παρατεταμένες κρίσεις πανικόβλητης αυτοκριτικής
Καταραμένοι οι ποιητές
που οξειδώνονται στις ανάγκες των καιρών ._






από τη συλλογή: οι απέναντι, Αθήνα, 2012


©Assimina