[…] καθώς και του φτεροκοπήματος των εντόμων γύρω από τη λάμπα, που αποτελεί έναν απ’ τους πολλούς τρόπους να ανταποκριθείς στο παράλογο (κατά βάθος αυτό θα πει homo faber, αλλά υπάρχουν τόσα faber, νούμερο ένα, δύο, τρία, μυτερά ή φαγωμένα, ολόκληρα ή κολοβά), για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς παρόμοιους θα ‘ρθει μια στιγμή που εκείνος που σου ’λεγα θα θεωρήσει πως φτάνει πια το απερίσκεπτο αν και άκρως φαντασμαγορικό jerk που χορεύουν τα κολεόπτερα, τα κουνούπια και τ’ αλογάκια της Παναγίτσας γύρω από τη λάμπα, και τότε, πάντα στο πλαίσιο της ίδιας μεταφοράς, θα τη σβήσει ξαφνικά, θα παγώσει στιγμιαία μια συγκεκριμένη φάση όπου όλα τα έντομα φτεροκοπούν, θα παγώσει την κίνησή τους, έτσι που με την απότομη στέρηση του φωτός θα εντυπωθούν στο τελευταίο βλέμμα εκείνου που σου ’λεγα τη στιγμή που θα σβήνει τη λάμπα, και το μεγαλύτερο αλογάκι της Παναγίας, που πετούσε μακριά και ψηλά πάνω απ’ τη λάμπα, θα μείνει συμμετρικά τοποθετημένο ως προς το κόκκινο λεπιδόπτερο που διέγραφε την ελλειπτική τροχιά του κάτω από τη λάμπα, κι έτσι διαδοχικά τα διάφορα έντομα, ξαφνιασμένα και καλοκαιρινά, θα υιοθετήσουν ιδιότητες σταθερών και οριστικών σημείων μέσα σε μια εικόνα που θα άλλαζε απείρως με μια στιγμή φωτός παραπάνω ή παρακάτω. Κάποιοι θα το πουν επιλογή, μεταξύ άλλων κι εκείνος που σου ’λεγα, ενώ άλλοι θα το βαφτίσουν τύχη, μεταξύ άλλων κι εκείνος που σου ’λεγα, γιατί εκείνος που σου ’λεγα ξέρει πολύ καλά ότι έσβησε τη λάμπα σε μια δεδομένη στιγμή και ότι το έκανε επειδή αποφάσισε να το κάνει εκείνη τη στιγμή, και όχι πριν ή μετά, αλλά επίσης ξέρει πως ο λόγος που αποφάσισε να πατήσει το διακόπτη δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιου μαθηματικού υπολογισμού ούτε κανενός λειτουργικού λογισμικού, παρά γεννήθηκε μέσα του, όντας μέσα του μία ιδιαίτερα ασταθής και αβέβαιη ιδέα, όπως ξέρει ο καθένας που ερωτεύεται ή παίζει πόκερ τα σαββατόβραδα.
Το βιβλίο του Μανουέλ, Χ. Κορτάσαρ [3 9 2016]
εκδ. Κέδρος
μτφρ.: Βασιλική Κνήτου
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου