Γιώργος Κολοβός, "Συρτάκι ...για τορτελίνια"

[σ.σ.: έκτακτο: βασιλικό χτύπημα στον κορωναϊό!]

Κυριακή πρωί, καναπεδάτος, πίνω το καφεδάκι μου και έχω απορροφηθεί απολύτως στο νέο εθνικό μας ερώτημα. Πετάει ο κορωνοϊός; Κι άμα πετάει, πόσο πάει; Άλλος λέει δε πετάει, άλλος ότι πάει μόνο μισό μέτρο, άλλος ε, πετάει, να κάνει κανά δυό μέτρα και μετά πέφτει κ.ο.κ. Ξέρεις, αποφάσισα ότι πρέπει να κάνουμε αποτοξίνωση από τα κρέατα και ξεκινάμε από σήμερα. Και σήμερα ειδικά, επειδή ψιλοβαριέμαι και λίγο, θα φάμε ζυμαρικά. ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ;;; Ποιος ξέρει με τι ύφος αποκρίθηκα στην γυναίκα μου, που αμέσως έσπευσε να διορθώσει. Ε, καλά, δε μιλάω για σκέτα μακαρόνια, μπορούμε να φάμε… να φάμε… ε, … τορτελίνια. Έχει ο Άκης μια καταπληκτική συνταγή, που θα γίνουν απίστευτα. Οκέυ, συμβιβάστηκα. Τορτελίνια θέλεις, τορτελίνια. Υπάρχει όμως, μόνο ένα μικρό προβληματάκι, συνέχισε. Δε έχω τορτελίνια και πρέπει να πάς να πάρεις από το super στα Βασιλικά, που ανοίγει και τις Κυριακές. Γύρισα απότομα το κεφάλι μου, ε, άμα βαριέσαι, σκέτα μακαρόνια, μ’ αποτελείωσε. Σηκώθηκα την ώρα που ο Τσιόδρας έδινε νέα νούμερα και συστάσεις. Ρε κοίτα πως γέρασε ο Χάρυ Πότερ, σκέφτηκα. Μ’ αρέσει αυτός ο τύπος. Μου δίνει την αίσθηση, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα το κάνει το μαγικό του. Έβαλα μάσκα και γάντια και στην εξώπορτα με πρόλαβε η εντολή. Και κοίτα, μη τυχόν και πλησιάσεις σε απόσταση λιγότερη των δύο μέτρων κανένα. Ποτέ δεν ξέρεις. Πρέπει να προσέχεις, είσαι και σε ευπαθή ομάδα! Μα δεν έχω κάποιο “υποκείμενο” νόσημα, πέταξα την εξυπνάδα του συρμού. Είσαι χοντρός. Μα αυτό δεν είναι ευπαθής ομάδα. Είναι ευτραφής ομάδα και κάνει το ίδιο.

Έφτασα στο super και πλησίασα αργά-αργά. Κοντοστάθηκα στην πόρτα και κοίταξα μέσα. Το μαγαζί ήταν άδειο και μόνο μια πωλήτρια κάτι καθάριζε στα αλλαντικά. Γύρισα, κοίταξα πίσω μου, τίποτα. Ψυχή ζώσα. Τέλεια, σκέφτηκα. Έλεγξα ξανά την μάσκα μου και τα γάντια και μπήκα μέσα. Στα μεγάφωνα του market μόλις ξεκίνησε αργά-αργά το συρτάκι του Ζορμπά. Πήγα κατευθείαν στον διάδρομο με τα ζυμαρικά και άρχισα να ψάχνω για τορτελίνια. Τα βρήκα γρήγορα αλλά, ενώ εγώ είχα εντολή για 500 γρ., όλες οι συσκευασίες ήταν των 250 γρ. Κι εκεί που ετοιμαζόμουν να τηλεφωνήσω στην διοίκηση για διευκρινήσεις, μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας. Μια κυρία με λιγοστές προφυλάξεις μπήκε στον διάδρομό μου και άρχισε να κατευθύνεται πάνω μου. Ενστικτωδώς έκανα κάποια βήματα δεξιά διατηρώντας την απόσταση των δύο μέτρων μεταξύ μας, μέχρι που σταμάτησε. Σιγουρεύτηκα ότι έχω την απόσταση ασφαλείας και έψαξα τα τορτελίνια. Φευ όμως, τώρα πια στεκόμουν μπροστά στα ρύζια. Δε πειράζει σκέφτηκα, θα περιμένω να απομακρυνθεί η κυρία και θα ξαναγυρίσω. Πέρασα την ώρα μου εντυπωσιασμένος από το πόσα πολλά είδη ρυζιών υπάρχουν που δεν τα ήξερα, όταν ξανάκουσα βήματα και ένας νεαρός, εντελώς ακάλυπτος, κινήθηκε βιαστικά προς το μέρος μας. Η κυρία με κοίταξε άγρια και κινούμενη προς το μέρος μου μούκανε νόημα να πάω ακόμα πιο δεξιά. Υπάκουσα και βρέθηκα στους καφέδες. Και πριν προλάβω να θαυμάσω τους εσπρέσο και τους καπουτσίνους μια κοπελίτσα εμφανίστηκε από την δική μου μεριά. Ανταπέδωσα το νεύμα-εντολή στην κυρία, αυτή με την σειρά της έβαλε στο κόλπο και τον νεαρό και με κάποια βήματα αριστερά, ξαναβρέθηκα στα ρύζια. Η κοπελίτσα έφυγε σχεδόν αμέσως, άλλος πελάτης ήρθε από δεξιά, πέρασα τους καφέδες και βρέθηκα στα αλεύρια. Στα μεγάφωνα το συρτάκι άρχισε να παίρνει τον τρελό του ρυθμό. Η κορύφωση ήρθε όταν ένας παππούς εμφανίστηκε στην αρχή του διαδρόμου κι άρχισε να ξεροβήχει. Η κυρία κι ο νεαρός κινήθηκαν απότομα προς το μέρος μου κι εγώ σχεδόν τρέχοντας βγήκα από τον διάδρομο. Κυκλωτική κίνηση σκέφτηκα. Θα κάνω το γύρο του διαδρόμου και θα προσεγγίσω από την άλλη πλευρά. Τόκανα τρέχοντας, αλλά όταν έφθασα ο παππούς είχε αποκλείσει την πρόσβαση στα τορτελίνια. Τι κάνεις άνθρωπε μου τόση ώρα; με ρώτησε η γυναίκα μου στο τηλέφωνο. Ασυναίσθητα το μάτι μου έπεσε στα χαρτιά υγείας που βρισκόταν μπροστά μου. Μήπως θέλουμε χαρτί υγείας; ρώτησα. Μα, τι λες; Χάζεψες; Πως σου ήρθε αυτό; Για τορτελίνια σε έστειλα. Όχι, τίποτα. Απλά σκέφτηκα, πότε θα ξαναπεράσω από εδώ.

*
ο Γιώργος Κολοβός, ανάμεσα σε άλλα, είναι κάτοικος Βασιλικών του Δήμου Θέρμης.



© Assimina