ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΠΟΥ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ, Στρατής Μυριβήλης

ΑΓΑΠΩ τους τρελούς και πολύ τους συλλογιούμαι. Δεν

είναι οίχτος αυτό, αφού οίχτος είναι το περίττωμα της

καλοζωϊσμένης ψυχής. Είναι αληθινή αγάπη, γεμάτη τρυ-

φερότητα και σεβασμό, προς το νέο και παράξενο πλάσμα,

που βγήκε από τη βαρετή και ομοιόμορφη πλειοψηφία των

λογικών ανθρώπων και κινείται πια μέσα στους δικούς του

νόμους. Μονάχα στην Ανατολή βρήκα τους ανθρώπους το-

σο σοφούς ώστε να έχουν την ικανότητα να καταλάβουν

έναν τρελό. Μόνο που εκεί πλησιάζουν με περισσότερη θρη-

σκευτικότητα το μυστήριό του.[...]

από το: ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΒΙΒΛΙΟ

---

στα γραπτά όπου η ζωή, είναι

πάει να πει: οχι ευτυχία οχι δυστυχία

σκέτο, καθαρό: είναι

κι ας έχεις να βουτήξεις εκεί μέσα πάνω από σαράντα χρόνια,

ίδιο ακόμη

© Assimina