Λουκής Λάρας - Δ. Βικέλας

 Τοιούτος ο άνθρωπος. Προσκολλάται τοσούτω μάλλον εις ό,τι
αγαπά, καθόσον κινδυνεύει να το απολέση. Όταν δε η απώλεια
σφραγισθή και η ελπίς απέλθη, τότε προ πάντων η χηρευμένη
καρδία αισθάνεται οπόσην περιέκλειεν αγάπην. Ούτω πλανώμεθα
εις τα κοιμητήρια και καθήμεθα επί των πλακών, αι οποίαι
σκεπάζουν τα λείψανα των απελθόντων αγαπητών μας.Ούτω μετά
πυρκαϊάν αποτεφρώσασαν ολόκληρον συνοικίαν, βλέπεις
ανθρώπους πλανωμένους εντός των καπνιζόντων εισέτι ερειπίων,
και αναζητούντας τα ίχνη των εστιών των, και βλέποντας επί ώρας
τον χώρον, όπου υψούτο η διαμονή των και τους λίθους, οίτινες
απετέλουν του κοιτώνος των τους τοίχους.


  Λουκής Λάρας, Δ. Βικέλα

( ολόκληρο στον σύνδεσμο:
http://www.schooltime.gr/…/loukis-laras_dimitrios-vikelas_s… )

© Assimina