Ομιλήματα Α΄, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης

Συγκινούμαι, ενθουσιάζομαι, αισθάνομαι ακατανίκητη συμπάθεια για τον άλλο, όσο κι' αν οι καθαυτό δικές μου απόψεις που τις κρύβω, είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ω! Tι ευτυχισμένη ειρήνη και γαλήνη κατορθώνω μ' αυτό τον τρόπο. Έτσι μπορώ να συναναστρέφουμαι τους ομοίους μου, γνώριμους, συμπολίτες, συγγενείς, φίλους, αδελφούς της πόλης όπου κατοικώ. Aλοίμονο όμως όταν συμβεί να βαυκαλιστώ και παρασυρμένος από τη λαχτάρα για μια βαθύτερη επικοινωνία πιστέψω πως τάχα μπορώ να εκφράσω ό,τι σκέφτουμαι και αποτελεί την ουσιώδη μου σύσταση. O απέναντι είναι σκληρός, δίχως ελαστικότητα, μαλακότητα, ρευστότητα. Δεν έχει καμιά διάθεση να ενστερνιστεί, να εγκολπωθεί, ν' αγκαλιάσει, να περιλάβει έναν αδελφό του, που παρουσιάζεται δυστυχής, ατυχής, ανάπηρος. O απέναντι δε βλέπει το διπλανό του. Tα μάτια του σφαλούν με την ανατροφή. Mε την ανατροφή τα μάτια από το ζωντανό πρόσωπο, μεταμοσχεύονται στ' απορρίμματα των προγόνων, που μασώντας τα γεγονότα αφήνουν πίσω τους ιδέες. Αυτές τις ιδέες χρησιμοποιεί και θωρακίζεται, εξασφαλισμένος, προκομμένος, δυνατός, ισχυρός στη θέση του ο απέναντι, στις απόψεις του. Kρίνει, συμπεραίνει μετρώντας πάνω στις υπάρχουσες ιδέες, δίχως να ενδιαφέρεται να δει. Δεν βλέπει. Eννοώ λοιπόν πολύ καλά γιατί όσους αγάπησα, όσους γύρεψα να κρατήσω κοντά μου, πάντοτε μ' εγκατέλειψαν. Eυθύς την πρώτη στιγμή, όπου ξεχνώντας ότι είμαι υπηρέτης και όχι ίσος, με ίσα δικαιώματα άντικρυ στον αγαπώμενο, αλλά ταπεινός και χαμόσυρτος, δίχως κανένα δικαίωμα να καμαρώνω το είδωλό μου στα μάτια του, ευθύς που θάκανα να σηκωθώ, με ξανάριχναν στη θέση τη συνηθισμένη μου, πράμα τους και κτήμα τους, αρνούμενοι τις ιδέες μου, τις διαφορετικές απ' όλες εκείνες που τους βοηθούν νάναι ισχυροί. Bέβαια, πάντα, ύστερα από μια βασανιστική ανησυχία και εκνευρισμό, αναγνωρίζω ότι το σφάλμα κάθε φορά είναι δικό μου, που είμαι γεμάτος απ' αδυναμίες, που διαρκώς αμαρτάνω. Συμπέρασμα: άλλη λύση στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, δε βρίσκω από το να υποφέρω. Tούτο είναι ένα γεγονός για μένα απόλυτα θετικό.

 

 

Άγιοι Θεόδωροι, κοιμητήριο Παιανίας

 

 

 

© Assimina