Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Το Τραγούδι Του Εαυτού μου, Ουώλτ Ουίτμαν



Το διάστικτο γεράκι εφορμά πάνω μου και με κατηγορεί, παραπονιέται για την
φλυαρία μου και την αδράνειά μου.
Και εγώ ανήμερος, και εγώ αμετάφραστος,
Ξεφωνίζω τη βαρβαρική μου υλακή πάνω από τις σκεπές του κόσμου.
Η τελευταία ουριοδρόμηση της μέρας με περιμένει,
Εκσφενδονίζει τη μορφή μου στα εναπομείναντα και αληθινά σαν εκείνα στις
ισκιωμένες ερημιές,
Με παρασύρει στην άχνη και τη σκοτεινιά.
Απέρχομαι σαν τον αέρα, τινάζω τα λευκά μαλλιά μου στον δραπέτη ήλιο,
Σκορπίζω το σώμα μου στους στροβίλους, και το παρασύρω σε δαντελωτές
αιχμές βράχων.


-
Το Τραγούδι Του Εαυτού μου, Ουώλτ Ουίτμαν
εκδ. Ηριδανός
μτφρ. Ζωή Ν. Νικολοπούλου


φωτο. α.λ. Αλθέα


© Assimina

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου