Είναι η φωνή σου μεσ' στη φωνή μου, δυο φωνές, καμιά φωνή, είναι εσύ κι εγώ, χωρίς νάμαστε εσύ κι εγώ, αλλά που εκτελούμε πάνω σε ρυθμό ταμπούρλων προϊστορικής εποχής μια πράξη που είναι τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, όσο κι ο ήλιος.
-
Σ' αγάπησα μέσα στην πρώτη μου άνοιξη, μη ξέροντας τι θα πει νηστεία, αποχή, μη συνύπαρξη.
-
Μες στη μοναξιά υπάρχει ένας εγωισμός που αναπτύσσεται επικίνδυνα. Νομίζεις ότι οι άλλοι σου χρωστούν κάτι.
από το "Ζ" του Βασίλη Βασιλικού
© Assimina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου