ένα ποίημα κι ένα ρόδι στην κατηφόρα της τσουλήθρας

στιχηδόν


[επειδή οι σκέψεις δηλώνουν αδυναμία να στοιχηθούν οι λέξεις]



α! να παίζουν οι λέξεις το κρυφτό
και πως τα νοήματα ν' αλλάζουν
με τούτον και τον άλλο προσδιορισμό
ν' αντιμάχονται στην κυριαρχία!


κι άλλο α!
στο δίκιο πούχαν οι λέξεις
να σε κρατούν ώρες κοντά τους
να πολεμάς νοήματα να δώσεις στα περιεχόμενα
διαλέγοντας επίθετα προσεχτικά και όρους
σκυμμένος πάνω τους σα μύστης
ορθολογιστής εσύ και τελεστής
κι εγώ
όπως μ' αποκάλεσες
στιχοπλόκος της λεξιλαγνείας

ακατάλληλη για τους καιρούς...

κι αυτοί!!!
ανήλικοι να παραμένουν στους αιώνες
παιδιά που παίζουν
σαν κορίτσια:
"η Μαρία, μάννα, μ' έχει φίλη"
και την άλλη πάλι, οχι
ή σαν αγόρια..
να χτυπιούνται στ' όνομα της ηθικής της μάννας τους
των άλλων αμφισβητώντας
κι ύστερα πάλι
να βαφτίζονται σε μια φιλία
επιρρεπή στην αμφιλογία..
μικροί τιτάνες
ορίζοντας και διεκδικώντας την επικυριαρχία..
 
κάπου ξεχάστηκε ένα ακόμη, α!

μερικοί λένε πως το έιδαν να παίζει στις τσουλήθρες της παιδικής χαράς
άλλοι πάλι ισχυρίζονται πως σταμάτησε κρεμασμένο στο βυζί της μάνας του
να με κοιτά ρουφώντας με δύναμη μεγάλες γουλιές γάλα


... ένας κότσυφας μαρτύρησε πως το είδε να παίζει "βαρελάκια" στη κατηφόρα της πέρα γειτονιάς
η μάννα του, τού έχει απαγορεύσει να πηγαίνει κείθε, ψιθύρισε ένας σπουργίτης κι ύστερα πέταξε να πάει να το βρεί
ένα μυρμήγκι έμοιαζε κάτι να κρύβει στη μικρή κοιλιά του
σπόρος ήταν


τελικά το α! βρέθηκε!!
 σε μια τούφα μέσα στα γνήσια μαύρα μαλλιά σου να αυθαδειάζει στη λευκότητα των δικών μου ._






  από τη συλλογή: νοτιοανατολικό βλέμμα, εκδ Ενδυμίων, 2014



©Assimina