"see me, feel me..."

"see me.. feel me..
touch me.. heal me..."

ό,τι θυμαμαι απο την rock οπερα Tommy των Who
ειναι η απογνωση στην κραυγη του Ροτζερ Νταλτρυ
ακριβως πανω απο το feel me





δεκα και πανω μερες το κλωθω, τροπο να βρω να βγει
και κεινο πεισματικα σφηνωμενο, αρνειται
πονώντας με αφορητα με γεμιζει απο αυτο το αισθημα της ματαιοτητας
τι κι αν μιλησω;
ομως θα το πω
θα στο πω σαν παραμυθι






Α.

παντως να ξερεις

καμια αυλη, κανενα μπαλκονι

δεν στολιστηκε στη γειτονια μου μετα τη δολοφονια

οσα προλαβαν πριν...

σε πεντε μερες εχουμε Χριστουγεννα!


συναντηθηκαμε για πρωτη φορα, 17 Νοεμβρη του '90
εγω κι αυτοι
πεζοδρομιο μπροστα στο Χιλτον
εμφανιστηκαν απο το πουθενα
κουκουλοφοροι, μαυροντυμενοι, τρεχοντας σαν καλλικαντζαροι, μπηκαν στο κυριο σωμα της πορειας
για πρωτη φορα μεταπολιτευτικα
παρεισφρυσαν
μαζι τους "παρεισφρυσε" μετα απο λιγο κι το πρωτο μεταπολιτευτικα ασφυξιογονο (οχι δακρυγονο! εχει διαφορα και σημασια!), στο κυριο, κι αυτο, σωμα της πορειας
οι καταστροφες που ειχαν κανει προηγουμενως στα τζαμια του ξενοδοχειου, εγιναν η ισχυρη δικαιολογια για την επεμβαση
μεχρι τοτε, τα επεισοδια λαμβαναν χωρα στο τελος, την ουρα της συγκεντρωσης και μετα το περας της
λιγα μετρα μπροστα μου ενας κυριος αιμοραγουσε στο προσωπο απο τα θραυσματα κι η δικη μου αναπνοη ανυπαρκτη
με εσυραν να ξεφυγουμε
μονο οταν εφτασα μακρυα σχετικα και σχεδον χαμω, μπορεσα να ξανα-αναπνευσω
φοβηθηκα
μαζευτηκα
στοχος επετευχθη

απο τοτε, η ιστορια επαναληφθηκε πολλες φορες
τα πραγματα μεταλλασονταν κι εγω αδυνατουσα να τα παρακολουθω
μεχρι της ανοιξη και το καλοκαιρι που περασε κι ενοιωσα μεσα μου να κρυφοθαυμαζω τους Ρομπεν των πολεων
εκεινους τους αντιεξουσιαστες, εκεινες τις ομαδες των αναρχικων που, σε Αθηνα και Θεσσαλονικη, εκλεβαν τροφιμα, απαλλοτριωναν, απο τα ραφια μεγαλων σουπερ μαρκετς και τα μοιραζαν κατοπιν στις λαϊκές σε συνανθρωπους τους
οσο κι αν, καταδικαζα δια της λογικης, την πραξη τους, οχι μονο ως τυπικα ποινικα κολασιμη αλλά γιατι εισαγει στην κονωνια, νομιμοποιει, το αδικο μεσω της ηρωποιησης, μεσα μου τους κρυφοθαυμασα!!
περασαν στη συνειδηση μου σαν αυτο που ομολογουν στα φυλλαδια τους
αναρχικοι με αποψη και στοχο αιτιολογημενο
αδυνατω εκτοτε να συμψηφισω αυτους με εκεινους που κανουν βανδαλισμους




Β .

κι αν αναρωτιεσαι
που, σε σενα παντα καταφευγω
σε τουτες ή άλλες δυσκολες καταστασεις
ενα να σε βεβαιωσω
δεν ειναι μονο που σε άλλη ηλπιζα σταση σου κι ευθυνη
ειναι σαν το παιδι που στης μανας του την αγκαλια καταφευγει
απο εμπιστοσυνη
ετσι μου εμαθαν απο παιδι


με ξεγελασες συντροφε!
οχι γιατι στο ιδιο μερος οριστηκε η συγκεντρωση, γιατι καλα το διαβασα: Ομονοια 10 πμ η συγκεντρωση του ΠΑΜΕ και 10:30πμ η συγκεντρωση της ΟΛΜΕ, αλλά γιατι οπως σας ειδα με τις "αλυσιδες" σας να κλεινετε τις εισοδους στην πλατεια, μαζι ειπα θα πορευτουμε και το ΚΚΕ, επιτελους, θα συμμετεχει στην περιφρουρηση της κινητοποιησης
εγω η αφελης!!
κι ουτε που τη δικη σου περιφρουρησες συντροφε!
ημερα απεργιας για τους λιγους βλεπεις η Τριτη 9 του Δεκεμβρη κι οι βασικες σου δυναμεις στη δουλεια, λογικο!
κι οπως πορευτηκα στα πλαϊνα της συγκεντρωσης σου κι ανατριχιαζα απο τη συνθεση, γιατι κυριως μαθητες ειδα και φοιτητες κι εγω λυπομουν που οι ηλικιες μας ηταν απουσες απο την κινητοποιηση πιστεψα κι επειτα ειδα ΣΑΣΑ και ΠΑΜΕ τα κονταρια το μαρτυρουσαν κι εγω θαυμαζα ποση δυναμη εχεις στο κινημα των μαθητων και λυπομουν μαζι που δεν εβλεπα αλλους κι ουτε ενα πανό απο την ολμε και τις ελμε, και τη συντεταγμενη παραταξη, εβλεπα τους λιγους σου οικοδομους να αναδιπλωνονται απο σημειο σε σημειο για να κλεινουν τα στενα κι εγω χαιρομουν, η ρομαντικη!!μα σε υπερασπισα σε κεινο τον καλοντυμενο κυριο που ειπε πως τα κονταρια μπορουν να γινουν οπλο κι ειπα πως δε βλεπετε; ειναι του ΠΑΜΕ το γραφει πανω! οι οικοδομοι του κκε, επωνυμοι ειναι, εγω η αφελης και κουνησε το κεφαλι του εκεινος κι εφυγε κι εγω εμεινα να απορω χωρις να καταλαβαινω που δεν εβλεπα αλλους στην ηλικα μου παρα ενα δυο και που δεν εμοιαζαν με μενα και τους φιλους μου αλλά ουτε και τους μαθητες μου και τα παιδια μου, ωσπου σε ειδα να κλεινεις το δρομο σε ενα παπακι που ζηταγε απλως να βγει απο την πορεια να παει στη δουλεια του κι ειχε κρανος κι ηταν μελαμψος, σα μεταναστης, σα του μαθητες μου, κι ισως να πλακωνοσασταν γιατι τον τραβαγες απο το μανικι μη βγει και ποιος ηταν αυτος που φοραγε κρανος κι εσυ ειχες τα κονταρια και τους συντροφους σου απο διπλα που τον επιασαν απο το γιακα μη πω λαιμο και δε σου αρεσει που το λεω και του ζηταγαν να πει συγνωμη που αντεδρασε οταν τον επιασες απο το μανικι και τον τραβαγες εσυ που σε υποστηριζαν δεκα αλλοι με κονταρια αυτος που ηταν μονος

με ξεγελασες συντροφε!
και τελειωνε η πορεια κι ακομη εγω απορουσα και χαιρομουν που σε εβλεπα εσενα κι αλλους γνωστους, να! ειμαστε ολοι μαζι! κι ειδα τη φιλη μου να εχει παρει απο πισω το γιο της που δεν εμπιστευεται γιατι της μοιαζει και τον κυνηγα γιατι τον φοβαται και τον προστατευει λεει κι οχι τον ευνουχιζει λεω συντροφε, αλλά εσυ θα ξερεις γιατι τωρα πια ειναι κι αυτος στην ΚΝΕ κι εγω ημουν που ενθαρρυνα την επιλογη γιατι... σου εχω εμπιστοσυνη συντροφε, εγω η ρομαντικη...

θα αποχαιρετιομασταν στο Μοναστηρακι με αυτη τη γευση του παγωτου που δεν ηταν καλο και επεσε και το μισο χάμω αν δεν μας τηλεφωνουσαν να παρουμε ειδηση πως οι άλλοι αυτοι που τους μοιαζουμε βαδισαν σε αλλες οδους γιατι εσυ δεν περιφρουρουσες τη πορεια απο τα ματ και τους κουκουλοφορους αλλά εμας τους απεξω απο την στενη κομματικη σου συνθεση

ανεβηκαμε την Ερμου κι αναπνευσαμε ποικιλομορφια σε συμμετεχοντες, ηλικιες, διαταξη, ντυσιμο, προσωπα, αιτηματα, συνθηματα
ξεχασα να το πω και θα αδικουσα: κι αλλο δεν ειδα στη δικη σας πορεια συντροφε! τα ΜΜΕουτε ενα συνεργειο!!!
Τριτη 9 του Δεκεμβρη αυτου



Γ .

κι ομως!
ειμαι σιγουρη συντροφε
πως αν σου ελεγα οτι
ο γιος μου εφαγε κατακουτελα
εκει που η μανα μου,
η γιαγια του,
τον φιλαγε για να του δωσει την ευχη της
μια πετριά την ημερα του Πολυτεχνειου,
θα ανησυχουσες μαζι μου


γιατι εμεις ετσι μαθαμε συντροφε απο παιδια, να νοιαζομαστε ο ενας τον αλλον και μαζι να ενεργουμε και να συμπαραστεκομαστε
κι επειτα ηρθαν τα υπολοιπα και το συναισθημα οφειλε να δειχνει κομματικη ταυτοτητα για να παιρνει εγκριση εμφανισης




Δ .



δεν ειμαι σιγουρη συντροφε πως
το ιδιο θα αντιδρουσα στη δολοφονια ενος πρεζονιου
μ' εμαθε το συστημα οτι ειν' αποβλητεο
κι εγω συναινεσα
Εσυ;


αν
οι μαθητες μου εβγαιναν στους δρομους, γιατι δεν βγηκαν, απο μιμηση θαταν και χαβαλε και χουλιγκανισμο οι περισσοτεροι
γιατι μην αλλο πιστευεις απο παιδια που ρωτανε να παρουνε αδεια για αποχη σαν οταν ρωτανε για περιπατο, συνελευση ή να γυρισουν σπιτια τους
γιατι, μην αλλο περιμενεις απο παιδια που στη πρωτη ατσαλια τους, την καθε παραβατικη συμπεριφορα τους, ενα: βρε μπαγασα τι κανεις εκει; ή το αλλο: στο σπιτι σου, τη μανα και τον πατερα σου, το κανεις αυτο; κοκκινιζουν, λενε το οχι τους και κατεβαζουν τα ματια κι ας εδειξε η τηλεοραση τη περιοχη και γουρλωσαν ταματια οι παρουσιαστες πως αλλιως θα φοβοσουνα για να ανεβει η τηλεθεαση και ο θυμος σου να συμπραξεις μαζι τους, κι ας ειπαν πως εκαψαν το αστυνομικο τμημα
κι οχι που δεν το επεδιωξαν αλλα βλεπεις ειναι "κακοι μαθητες" κι ουτε που λογαριασαν τις τριβες και τη σπαταλη ενεργειας για να ανεβει το φορτηγακι το πεζοδρομιο κι αυτο το ευλογημενο σταματησε πανω στο κοτετσοσυρμα και καηκε αφου το γκρεμισε, γιατι αυτο καψανε το φορτηγο κι ενα κοματι κοτετσοσυρμα απο εκεινο που περιφραζει το αστυνομικο τμημα
κι οχι πως αιτια δεν ειχανε κι αφορμη βρηκανε γιατι και νεκρους δικους τους εχουνε τον πατερα εκεινης της μαθητριας της τσιγγανας, παιδι αυτος τοτε παιδι αυτη τωρα και δαχτυλοδυχτουμενοι ειναι και "πεταμενοι" και εμφυλιο χρονια εχουν με ντοπιους και τις αρχες
αλλά ειπαμε: πως κοκκινιζουν στο βρε μπαγασα θα το κανες αυτο στο σπιτι σου; κι οσοι ματιαμου τετοια κοκκινισματα δεν αποσωσαν ακομη, στους δρομους θα βγαινανε καιπετρες θα πεταγανε αμα το ηθελε η φυλή και το φύλο κι η ομαδα μα θα μαζευονταν αμεσως
αν οι μαθητες μου κατεβαιναν στους δρομους που δεν κατεβηκαν

αν
η κορη μου κατεβαινε στις πορειες, που δεν την αφησαμε, πετρα θα σηκωνε στο δικηγορο ετσι ειπε και στο αδικαιολογητο και τ' αδικο γιατι ετσι ειναι αυτες οι ηλικιες, ξεχασμενες δεν εχουν τη φιλια, τη συμπνοια, την αλληλεγγυη οπως εμεις κι ουτε μολυσμενοι ειναι ακομη πρακτικα στις ρεμουλες και τις διαφοροποιησεις αναμεταξυ μας
μονο που μερικες φορες ομαδες ειναι και σαν τετοιες ενεργουν
κι ουτε που συμφωνει με τα γιουχα που τρωνε τα αστυνομικα στις περιπολειες τους στη γειτονια γιατι ετσι το βλεπει πως τη δουλεια τους κανουν κι ανθρωποι ειναι κι ουτε που παρασυρεται λεει σε τετοια
εγω παλι θα το πηγαινα το στοιχημα πως αν σηκωνε πετρα θα πετροβολουσε τη καθηγητρια που ειρωνευεται ανεξαιρετα γιατι ετσι ειναι αυτη κι ο χαρακτηρας της δειγμα τετοιου ανθρωπου και τις αδικιες στο σχολειο γιατι ετσι ειναι τα παιδια κι αυτη η ηλικια, να μη ξερουν τι θα πει ρεμουλες κι αλλες λεξεις αλλά να εναντιωνονται απο ενστικτο εναντια στο αδικο

αν
ο γιος μου πεταγε πετρες γιατι στους δρομους βγηκε κι ακομη εκει ειναι, θα πετροβολουσε το συστημα κι οτι του επεβαλε, γιατι ετσι ειναι αυτες οι ηλικιες που αναγνωριζουν τα νοηματα των λεξεων και ολοκληρωσαν τις σπουδες τους τις πρωτοβαθμιες και δευτεροβαθμιες και βλεπουν τις αξιες που διδαχτηκαν στα ρειθρα των πεζοδρομιων να σκουπιζουν τις μυτες των παπουτσιων τους οι κρατουντες και οι εχοντες λεφτα και εξουσια σφετεριζομενοι και αλλοιωνοντας αυτα που διδαχτηκαν και πιεστηκαν και χρεωθηκαν απο τα χρονια της ανεμελιας τους για να τα διδαχτουν και καθοδηγηθηκαν να το κανουν

αν
εγω πεταγα πετρες, γιατι στους δρομους βγηκα αλλά μαζευτηκα πια, τη δειλια μου θα πετροβολαγα, μαζι και τις ενοχες μου, και σιγουρα οτι τον νεκρο θα προσβαλε γιατι ετσι ειμαι

εσυ;
αν στους δρομους εβγαινες;



Τεταρτη 10 του Δεκεμβρη αυτου





Ε .


κι αν
σε καποια νοιωσεις πως τις επιλογες σου θιγω
δεν ειναι μονο για σενα
ειναι για μενα
για πολλους
για ολους



με γεμιζεις σχιζοφρενεια κι αντιφασεις κι αυτο προκαλει ανυπακοή!

και πως νομιζεις οτι το εννοεις κι εγω αυτο να το καταλαβω πρεπει;
καθε που λες για τα παιδια τσογλανια που δε κανετε τιποτα, ολα τα εχετε κι αλλα θελετε κι εγω στην ηλικια σας πηγαινα σχολειο και δουλευα για να τα βγαλω περα, τι να καταλαβω με καλεις;
άλλο σιγουρα απο αυτο που εγω νομιζω γιατι τον εαυτο σου δυσκολο να προσπαθεις να αναιρεσεις ή μηπως το κανεις και εσυ εισαι εκεινος που δεν να καταλαβει μπορει;
γιατι αγωνιστηκες μου ειπες μια μερα στις ιστοριες που ελεγες για τον εαυτο σου δακρυσμενος κι ειπες να σου μοιασω και πως ολα τα εκανες για μενα τα παιδια σου για ενα κοσμο καλυτερο να ζησουμε μη μας λειψουν κι οχι πως μας λειπουν αλλά αμα τα εχουμε κι άλλα θα ζητησουμε γιατι ετσι ειναι ο ανθρωπος και με τα πολλα θα πορευτει και με τα λιγα
αλλά εσυ ησουν που ηθελες να μη μας λειψουν εγω δε στα ζητησα γιατι δεν καταλαβαινα παιδι ημουν κι εσυ το ειπες κι αυτο και σε πιστεψα πως ετσι ειναι τα πραγματα και τα παιδια να καταλαβουν δεν μπορουν και σου 'δειξα εμπιστοσυνη και πειστηκα να σου μοιασω αφου αυτο ηθελες εσυ απο μενα και θα σε ευχαριστουσε κι ειπα να αγωνιστω οπως εσυ οταν ησουν μικρος που το εκανες για μενα μη μου λειψουν κι ειπα κι εγω να αγωνιστω τωρα που ειμαι μικρος για να μη λειψουν απο τα δικα μου παιδια οτι λειπει απο μενα
η εμπιστοσυνη, η σταθεροτητα, η στοργη
στοργη;
τη θυμασαι την εννοια ή θα χρειαστεις λεξικο;

με γεμιζεις μ’ αντιφασεις και σχιζοφρενεια κι αυτο προκαλει ανυπακοη
προσεχε!
δουλεψες γιατι ονειρευτηκες έναν κοσμο αλλον από αυτόν που αναγκαστηκες να μεγαλωσεις σαν παιδι
παλεψες να εκλειψει ο λογος που σ’ αναγκασε στη δουλεια αντι να παιζεις
ονειρευτηκες, παλεψες, δημιουργησες και μου προσφερες
σημερα με κρινεις και με επικρινεις για οσα ο ιδιος εσυ μου παρειχες






ΣΤ.

Γραφω για να προβληματιζω
και μη το λησμονας
όταν αυτο συμβει
αυτή η παρηγορια μου θαναι





όχι δε πρεπει να θυμωνω που ρωτας γιατι οι ενοχες
κι ουτε γιατι εσυ δεν εχεις
να χαιρομαι πρεπει
που θα βρεθει ενας μας να σταθει πλάι τους σα δεν τον εχουν «πυροβολησει»γιατι εγω, ετσι νοιωθω, «πυροβολημενη» πατοκορφα από τους νεους στους δρομους κι ουτε που θαχα το θαρρος να τους πω παιδια εδώ ειμαι σας στηριζω, πιαστειτε πανω μου, γιατι, τρυπες εχω και θα βρουν κενο τα δαχτυλα να γαντζωθουν φοβαμαι

Εγω, η γενια του ν. 815 που κατελαβα τα πανεπιστημια και τους υπολογιστες των τραπεζων για πρωτη φορα μεταπολιτευτικά
εγω που ευαγγελιστηκα μια παιδεια με ισες ευκαιριες κι εναντια στην εντατικοποιηση και την αποκοινωνικοποιηση που θα ακολουθουσε αυτά τα μετρα εκεινου του νομου, γελαστηκα, συμβιβαστηκα, παραδοθηκα και προδωσα τα ονειρα και τους αγωνες μου
βαζω το μαθητη μου να τρεχει «μηχανακι» στο χρονο διχως να προλαβαινει να απολαμβανει τη μερα, τα χρονια του
φιαχνω επιστημονες κι ειδικευμενους,
χανω ανθρωπους κι ανθρωπια…
Εγω, που απεκδυθηκα βιαια τις ενοχες που μου προκαλεσαν οι γονεις που με απεκαλεσαν ανικανη να νοιωσω γιατι δε περασα πολεμο και φτωχεια, κατοχη κι εμφυλιο, κατεληξα να επικρινω με επιχειρηματα αναλογα τα δικα μου παιδια για τις επιπτωσεις οσων τους παρειχα γιατι τα αγαθα βλεπεις, βελτιωνουν τη ζωη αλλά μαλθακευουν, αποστασιοποιουν απο τη συμμετοχη στα κοινα, δημιουργουν πολιτες αλλων ταχυτητων, επιλογων, προτεραιοτητων
κι αυτό, δεν το υπολογισα από πριν…

Εγω, που κληρονομησα επαναστασεις με πανανθρωπινο νοημα, ακουσα παραμυθια για ηρωες πραγματικους και φανταστηκα τον εαυτο μου αναμεσα τους, μεγαλωσα με αξιες ανθρωπιας, ξεχαστηκα όταν «ξημερωσε» και με την δικη μου ανοχη, απαξιωθηκαν οι αρχες που μου κληροδοτηθηκαν, κυριαρχησαν η ρουσφετολογια, η διεκπεραιωση, η εκδουλευση, η συνδιαλλαγη, ο ατομισμος σε ολες τις κοινωνικες και πολιτικες ομαδες, ακομη και την αριστερα!..
με ανοχη ολων, το κοινωνικα ανηθικο, το αδικο, αποκτα υποστηρικτικη γραμμη και γινεται δικαιωμα!...
....

Εσύ, που το θάρρος θάβρεις
τούτες τις γραμμές να διαβάσεις
θάρρος που απορρέει από το γεγονός πως είναι πολλές κι ο χρόνος σου λίγος
μη βιαστείς την ενοχή πάνω σου να κρατήσεις
μήτε ελαφριά να την αποδιώξεις
κράτησε ακριβώς το μερίδιο που σου αναλογεί
κι όταν το βρεις
βοήθησέ με να πάμε παρακάτω...