Μαρία Μαρία, Γιώργος Μίχος

Γιώργου Μίχου, Μαρία Μαρία
"Μικροκείμενα"
εκδ. Ενδυμίων

Μαρία Μαρία πόσα έχεις πληρώσει για μένα μες
στην αγωνία από παιδί τρέχοντας να με άρεις σαν άργησα,
που έκρυβες πάντα το κακό απ' το παιδί, μοναδικέ μου θεατή
των βασανιστηρίων αίμα μου, που διάβαζες πάντα τη σιωπή
του πόνου μου, και μετά στα δύσκολά σου χρόνια που δεν
μπορούσες άλλο να στηρίξεις την κόντρα μου, που έπρεπε ν
αρχίσουμε νέα ζωή, στο παιχνίδι των εξευτελισμών. Που σαν
άνθρωπος με πούλησες μια δυο φορές, που σου σκιζόταν η
ψυχή στα δύο, και στην ταινία του Κουστουρίτσα σου 'βαλα
το ερώτημα: Μπορείς ακόμα και κοιμάσαι αδερφή; Που με περί-
μενες στον κόσμο ένα χρόνο και τέσσερις μέρες ακριβώς, που
έγκυος και χορέψαμε, απολογούμενη αιωνίως για τα πεπραγ-
μένα μου μαχαιρωμένη φορές από τα λόγια μου, που έπρεπε
αυτό που ονειρευόμασταν πράξη να γίνει, αγριεύοντας
στα κάτω μου για να με συνεφέρεις, που είδαμε τον Κατράκη
σαν γλυκό πατέρα μας, ουρλιάζοντας στο εξεταστήριο σαν
πήγαινα να κοιμηθώ αιώνια, τι να σου πρωτοθυμηθώ από τα
πρώτα μπαλ ντ ανφάν μέχρι της Κυριακής το γεύμα σήμερα
κλείνει ο χρόνος γύρω σου και σε θυμάμαι αγκαλιά πάνω απ΄
τον ανοιγμένο τάφο γιατί είμαστε εσύ κι εγώ και δίχως ποτέ
να το πούμε χτίσαμε τον κυματοθραύστη σ όλα τα κακά. Μα-
ρία Μαρία πόσα ακόμα θα πληρώνεις όσο ζεις για μένα ούτε
θέλω να σκεφτώ μα σήμερα σε κλείνει ο χρόνος άλλη μια
φορά και φτάνει ένα τηλεφώνημα να πει κανείς χρόνια πολ-
λά...

© Assimina

ΚΥΡΤΗ φέρνοντας στήθος, Βασίλης Λαλιώτης

 ΚΥΡΤΗ φέρνοντας στήθος... όταν τα βλέφαρα δεν τον κρα-
τούνε πια τον ύπνο γδαρμένο από υστεροβουλίες σε βυθίζει
ο έρωτας διπλόφαρδος ένα σεντόνι θάλασσα έξω απ' το πα-
ράθυρο μια δαγκωνιά βαμβάκι μες τα δόντια και συστροφή
που σού γεννάει ένα τρικύμισμα ιστίου γύρω απ' τους βου-
βώνες... γυναίκα που αγάπησες χωρίς να σ' αγαπήσει κι έρ-
χεται τώρα δειλινό στο ντόκο γοργόνα εξόριστη με το καμέ-
νο μάγουλο να βρίσκει δάκρυ μια κοίτη χρόνου πού άνοιξε
αλλού αφήνοντας σου κάποια λόγια συντρίμμια σκόρπια σε
παλιά εργοτάξια μες στον ασβέστη μαύρα αγάλματα σχήμα-
τα τού άλλου σώματός σου όταν εμψυχωνόταν μάτια κορι-
τσιού απρόσιτου.

Πού θα μας βγάλει αυτή η άνοιξη που έρχεται, πού θα μας βγά-
λει; Με τι μπουμπούκια κερασιάς θα πάρει φως το μάτι; Κι
αυτό το τρίτο το μικρό κορίτσι που άφησες σιγά σιγά σαν
ποίημα για να ανακλαδίζεται σφυρίζοντας σαν τα λαγωνικά
τα μεσημέρια σου φέρνοντας ροδαμούς και βρύα πως προ-
σποιείσαι ακόμα δεν το υπολογίζεις;

Βασίλη Λαλιώτη
"Το ένδοξο πένθος"
εκδ. Πλανόδιον
1997
σελ. 77

© Assimina

Η σκληρότητα του Απρίλη, Γιώργος Μίχος

 "Η σκληρότητα του Απρίλη"
Γιώργου Μίχου από τα "Μικροκείμενα", εκδ. Ενδυμίων, σελ. 77

▪ ▪ ▪    Η σκληρότητα του Απρίλη κι από τα μάρμαρα που

τινάζονται στα μάτια σου και υγροποιούνται δάκρυα. Οι πα-

σχαλιές στο ποτήρι γυρίζουν την ταινία ανάποδα μέχρι το

σπίτι εκείνο των παιδικών χρόνων με τις ζαλιστικές οσμές.

Και ξαφνικά καταλαβαίνω ότι έχουμε αθελά μας συγκεντρώ-

σει τα υλικά ενός άλλου ποιήματος και ξαφνικά ανακαλώ τα

λόγια του να έρπουν στα δικά μας ψελλίσματα. Οι πασχαλιές

στο ποτήρι ενός φτηνού ξενοδοχείου ζωγραφισμένες τώρα σ'

έναν τοίχο και μουσική ώ μουσική συννεφιασμένη... Με κλει-

στά μάτια συλλαβίζεις πιο καλά φωνήεντα της άνοιξης… Και

τα κορμιά αξιώνουν θυρανοίξια όπως όλοι από ανέκαθεν οι

ναίσκοι του έρωτα. Αμφιπρόστυλοι, αμφιδέξιοι, αμφιβραχείς.

Με λίγο απόκρημνο αποκάτω που να βλέπει πέλαγος… Και

δελφίνια που διασώζουν κάτι από κινησεολογία χεριών που

πάλεψαν γλυκά ως να λυθούν μέσα στον ύπνο. Πιάνω τον

αέρα και του γυρίζω τα γράμματα ανάποδα με τέτοια λύσσα

που φωνάζοντας έαρ του έαρος τον κοιμάμαι σχεδόν ως την

εξάντληση… Με μια πατούσα Απρίλη που εκθλίβει ένα όλο

μωβ αίμα από τις πασχαλιές...

© Assimina